Kalabalık Çok kalabalık, tıklım tıklım… İğne atsan yere düşmez. Bu insan yığını, bu kalabalık… Kimin eseri ola? Yabancı bu insanlar

Siyah bayrak altında birleşin  x3 +Bu mu? -Evet. Nasıl olmuş? +Biraz düşünmek istiyorum. -Tamam bekliyorum: Kendime kahve yapacağım sen de

“İndirim falan istersem su geçiren çakma bir botu, kaşla göz arasında, koyuverirler poşetime” paranoyası. Arkadaşımla gidiyorum bot satan ünlü bir

Geçen gün ofisimize gelen Trakyalı bir ağabeyimiz; bizlere merhabayın dedi. “Vay bee” dedim “güzel lafmış”. Daha sonra bu kelimeyi google’ladım

Peşin peşin söylemek istiyorum ki; aşkın ilahiliğini, aşkın yüceliğini bir kenara atıp yerine aklı koymak gibi bir niyetim yok! Aşk

Neşe Kaçıran – Ev Hanımı 32 Ruhi Hocam merhaba. 4 yıllık evliyim. Kocamla severek evlendik. Evliliğimiz süresince her evlilikte olabilecek ufak

Tunç : Günaydın. Kalk hadi kalk sabah oldu. Gözlerini yavaşça açtı. Bir süre boş boş tavana baktı. Tunç : İyi

Koşmanın etkisiyle terlemiştim. Yüzümü yıkamak için gölete doğru birkaç adım attım. “Teşekkürler Tavşan” dedim. “İyi ki sana rastladım.” Göletin kıyısına

Ağaçların kuşattığı patika yolda yürüyordum. Geniş yapraklı ve iri gövdeli bu ağaçlar öylesine sık dizilmişlerdi ki; öğle saatleri olmasına rağmen

– Üzerinize doğru süratle gelen bir arabayı SON ANDA fark ettiğini düşün. Ne düşünürsün? – Hmm… Sanırım pek bir şey

+Bilmiyorum efendim. Belki içtiğiniz şarabın etkisidir. -Ahmak!!! Nişan aldım. +Durun durun! Rica ederim bizi öldürmeyin. Tabiki şarabın etkisi değildir. Bağışlayın

+Derhal ortaya çıkın! Sizi aptallar! Büyük kayanın ardında bir hareketlilik göründü. Ardından beyaz bir mendil sallandı. Tüfeği yavaşça indirdim. Namlu

…Biraz sonra, bu iki yabancı -onları rahatça görebileceğim şekilde- durdular. Yol kenarında bulunan iki taşın üstüne oturdular. “Huuh” gibilerinden bir

+ Yavaştan ölüyoruz. – Anlamadım! + Neyi anladın ki zaten!? Ölüyoruz diyorum… Yavaş yavaş. – Ölüyor muyuz? (panik bir sesle)

Dünü görebilsem bugünü değiştirirdim. Hem de öyle ufak tefek değişikliklerle geçiştirerek değil. Gerçekten değiştirirdim. Değiştireceğim tabi! Kaç yazar çıkmasam yarına?

Bugün pazar. Otobüs insan kalabalığı. Omuz omuza duruyoruz. Direniyoruz hep birlikte! Direniyoruz da ne için? İskele Meydanı’nda indim. Rahat bir

Asgari ücret 2.020 Türk Lirası olarak açıklandı. Yüzler güldü, keyifler gıcır… Gelin görün ki ben pek memnun kalmadım. Şöyle söyleyeyim…

-Buyrunuz. -Teşekkürler ama yeni değil sanırım bu? Bu kadar sürede yenisi pişmez! -Evet efendim sildik sadece. -Hmm. Siz işletme olarak

-Şeyy…. Immm. Bakmıyo ki!! “Gördüm gerizekâlı! Bekle! Aynı anda, sadece, bir müşteri ile ilgilenebildiğim için sana bakamıyor olabilir miyim? Birazdan

Gözlerimi zar zor açarak telefona baktım. Saat 11:23! Bu evde geçirdiğim son pazar günüydü. Günlerdir eşya toplamakla uğraşmıştım bu iş

Onu her yerde görebilirsiniz… Bütün insanlık tarihinin kamburudur desek yanlış olmaz onun için! Ateş bulunduğunda ordadır… Büyük tufanda ordadır… İstanbul’un

Güçten düştüm. İyi hissetmiyorum. +Heyyy iyi misin? -İyi gibi… Üşüyorum biraz. +Hmm! Aslında üşünecek bir hava yok! Belki biraz temiz

6 yıl öncesi Şelale : Kızım nerdesin? Talaş : Geldim geldim. Dalmışım yaa. O gün İstanbul’un güzelliğine kendimi iyice kaptırıp

-Hah geldin mi? -Geldim abla. Ne lazımdı? -Büyük boy 2 tane çöp poşeti. Eğer bulabilirsen 3-4 tane boş koli. -Tamam