Malumunuz yaz geldi. Havalar iyiden iyiye ısınmaya başladı. Muhalefet işini yapmıyor. Batı bizi kıskanıyor. Aynısını yan dükkanda yarı fiyatına satıyorlar.

Bugün bankada ilk iş günüm. Kahve içmek maksadı ile soluğu doğruca kahve makinasının yanında aldım. 1 TL ile çalışan yeni

– Ne bunaltıcı bir ortam!!! – Anlamadım? – Haa? Yok yok, yok bir şey. Kendi kendime konuşuyorum. – Sen sıkıldın

Pat. Pat. Pat. Akciğerlerime dolan havanın etkisiyle ağladım. Gözümden içeri güçlü, beyaz bir ışık süzüldü. Ardından, tepetaklak oldum. Tepetaklak oluşumun

-Öğretmen Bey, çok memnun oldum, bir ihtiyacınız olursa çekinmeden gelin lütfen. -Teşekkür ederim. Köyümüze de bekleriz. Görüşmek üzere. Müftlülük çıkışında

Güzel havanın tadını çıkarmak için bahçeye bir sandalye attım. Bir yandan kahvemi içip bir yandan kitabımı okuyordum. -Keyfin daim olsun

-Kim o? -Muhtar ben Öğretmen Bey. Tahta kapı gıcırdayarak açıldı. -Buyur Muhtar, ne istiyorsun? -Buyur etmicen mi Öğretmen Bey? Nedir

Bir yandan orta şekerlimi yudumlayıp bir yandan meydanda koşturan çocukları izliyordum. Müezzin Bey benden önce gelmişti. Birazcık laflayıp, beklemeye koyulduk.

Bölüm I’i okumak için tıklayın. -Hoş geldin Öğretmen Bey. Hayırdır? Hangi rüzgar attı seni buraya? Muhtar her zaman ki gibi

Oldukça sarsıntılı geçen 3 saatin sonunda atandığım İçöyü köyüne varmıştım. Muavin, Selvi Boyu’ndan yürü demişti. Selvi Boyu; vadinin eteklerinde kurulu

Uçsuz denizlere yelken açar balıkçı Mutluluk denizleri, kalbinde filizlenir. Batmadan güneş, eve döneriz biz. Mutluluk denizlerinde, yol aldı teknemiz. Yaşlı

Başlığı okuduktan sonra aklınıza; “çalışsa zeki çocuk da, nerdeee!!” gibi şeyler gelmesin. Mike tam 18 ay boyunca, gerçek anlamıyla kafasız

Baykuş kitap okurken dikkatle dinliyorduk. Fabrikada’ki işler ne denli yorucu olursa olsun akşam toplantılarına büyük bir istekle katılıyorduk. Bir kitap

-Beyefendi, tekrar geçebilir misiniz? -Peki. Geçelim. AVM’ye gidiyorsanız ilk bilmeniz gereken şudur; eziyet kapıda başlar! Bir şekilde kapı engelini geçtiğinizde,

“Dindar görünmekten daha önemli bir şey yoktur.” Niccolò Machiavelli’in ünlü eseri Prens’te (Il Principe) Muhteşem Lorenzo’ya verdiği tavsiyelerden sadece birisidir

-Hayır, hayır lütfen öğrencisiniz siz! -Öğrenci değilim hanım teyze. Lütfen alır mısınız şu parayı? -Yoo, yoo, yooo… Teyze profesyonel bir

“Var olduğunu bilme” bilgisinin farkındalığı, insanı diğer canlılardan ayıran eşsiz bir özellik. Sapiens bu farkındalığı sayesinde hayatta kalmayı başardı. Bugünün

Kimsenin anlam veremediği türden bir gidiş hikayesiydi benimki… İstifa mektubum şubede şok etkisi yaratmıştı. 32 yıllık polis amirliği görevimi “özel

Bir kaç sayfa ileri gitti bu sefer. “Kaosun yıkıcı yüzü bütün Avrupa’yı sarmıştı. Şehirler birer birer duydu fısıltıları. Sonra yıkım

Bir kaç sıyrık; ölümün kıyısından döndüğünüz bir gecede kafanıza takacağınız son şeydir. Işıklar yandığında nefes nefeseydik. Neyse ki, bu durum

Dikkat! Dikkat! Dikkat! Tüm Askeri Personel! Kesinti! Kesinti! *** -3 – 2 – 1 – Koş İşte! Sonunda başladı. Kunduz

İnanın bana, intikam denen duygunun ne olduğunu o güne kadar bilmiyordum. Tıpkı bir bilinmezin fısıltısı gibi birden içime düşüverdi. Günlerce,

Tam bir sene oldu. Bu çıkmazda mahsur kaldım. Burada birazcık kendime geldiğim anların neredeyse tamamı doktorla kütüphane temizliği yaptığımız anlar.

Karabulutların, gökyüzünü kapladığı bir Eylül günüydü. Öğlen vakti olmasına rağmen sokak lambaları yanıyordu. Güçlü rüzgâr; sararmış yaprakları, yeşil kalabilenlerle harmanlamış