Erdem : Kanka sıra azaldı hadi gidelim. Tunç    : Ben gelmeyeyim olum oraya. Koca adam oldun. Kendin git. Erdem :

Tunç    : Vay be kankam! Gidiyorsun sonunda şu askere. Erdem : Yaa yaa.. Erdem ile arabanın kaputuna oturmuş askerlerden oluşan

“İndirim falan istersem su geçiren çakma bir botu, kaşla göz arasında, koyuverirler poşetime” paranoyası. Arkadaşımla gidiyorum bot satan ünlü bir

“Ekonomik ilişkiler insanların etrafında aşılması zor bir duvar inşa etmiş. Zorluklar ve problemler bireyleri maddiyat eksenli çözümlemere itiyor. Toplumcu ve

– Dandik falan demiştin kasaba filmiydi. O mu? – Evet evet o. Hala aynı fikirdeyim aslında film dandik! ama büyüdüğüm

– Ahahaha Talaşcığım bu ne? – Ne ne? Ya verir misin telefonumu! – Ya veririm vermesine de bu şarkı ne

Geçtiğimiz haftalarda yazdığım “Türlü Türlü Yarışmalar” yazımda televizyonlarda rast geldiğim çeşitli “rezil” programlardan bahsetmiştim. O rezil programla hali hazırda devam

Cem    : Sonra bana ne diyor biliyor musun? “Eee sen beni sevsen öyle davranmazdın” diyo. “Ne alakası var” diyorum. “Öyle

Tunç   : Talaaaaaaş! Talaaaaaaaaaş! Söylene söylene sesin geldiği yöne, yani banyoya, yürümeye başladım. Talaş  : Havlunu mu unuttun yine? Tunç  

Yaşlı kadın kafasını kaldırdı. Gözleri -tıpkı çalıların arkasındaki canavarlar gibi- birden parladı. Üzerime doğrultulmuş iki kırmızı gözden gözlerimi kaçırdım. Bu

Yolumu kaybetmiştim. Nereye gideceğimi bilmiyordum ama burada olmamam gerektiğinden emindim. Karanlık bir ormanda tek başıma yürüyordum. Ay ışığının aydınlattığı patika

Uzun süredir televizyondan, başka bir deyişle sihirli kutudan, uzakta bir hayat sürüyordum. Antalya’ya, yine başka bir deyişle ana ocağına, dönmem

Sanal dolandırıcılık mevzusu aldı başına gidiyor. Bu sanal dolandırıcılık meselesinin bu kadar “iş yapmasının” sebebi, muhtemelen, insanlarımızın teknolojiye, hala, öcü

Biliyorsunuz yasaklar başladı. Haftasonu boyunca evlerimizde kalacağız. Tabi çok fazla panik yapmanıza gerek yok. Acil ihtiyaçlarınız için evinize yakın marketlere

“Neden olmasın” dedim kendi kendime. Sonuçta karantina olayını da avantaja çevirebilirim. Ayrıca lise zamanlarından kalma bir hasret bu. Artık çözüme

Herkesi kapsayan bir sevgi dili oluşturmaya çalışıyorum. Özellikle belirtmek istiyorum ki bu dili oluştururken “hayatta her şeyin sevgi ile çözülebileceğine”

Kapıcı : Pişt pişt. Tunç : Bana mı seslendiniz? Kapıcı : Heee. Tunç : Ne vardı? Kapıcı : Şimdi. Tunç

Geçen gün, bir dostum Çanakkaleli Melahat’in bahsinin geçtiği yerel bir gazete küpürünü gönderdi bana. Hemen okumaya başladım. Yazı Çanakkaleli Melahat’in

Talaş : Etraflıca çizmek gerekiyor galiba şu “kişisel alan” muhabbetini. Sen tabi her seferinde “çok takılıyorsun şu muhabbete” diyip kestirip

Geçtiğimiz hafta bir dostum ile beraber 4-5 günlüğüne, büyüdüğüm topraklara, Akdeniz’in güzide şehri Antalya’ya gittim. Özel araba ile gidip döndüğümüz

O gün olanlar şu şekildeydi; Çığlıklar eşliğinde hemen kapıya koştum. Kapı eşiğinde, Talaş ve onun kollarında yere yığılmış fikriye teyzeyi

“Helal ediyor musunuz?” “Helal olsun” Tunç    : Talaşcığım hastaneye gidelim mi? Pek iyi görünmüyorsun. Talaş   : Yok yok gerek yok.

Ding, dong Tunç : Bu kim ilk günden! Talaş : Çok mu gürültü yaptık acaba. Kapıya doğru yöneldim. Talaş :

Talaş : Ou Ma Gad! Tunç : Yine aynı his oluştu bak. Talaş : Ne hissi? Tunç : Aksanlı aksanlı