Türkçe Rap geçtiğimiz bir kaç sene içerisinde sesini iyiden iyiye duyurmayı başardı. Vaktiyle eş-dostun ağırlıkta olduğu partiler yerini festivallere, dizi

“Bir ızdıraptan, bir başka ızdıraba mı? Sanmam.” -Vayyy. -Aşkım ne vayy? Ne anladın da hemen “vaaay!” -Öff Tunç. Kendin anlamıyorsun

-Sen de az Homo Economicus değilsin haa!! -Ne diyon birader sen? Çok az şey tehditkar bir “r” vurgusu ile söylenen

Rüyamda… Kapı çaldı. “Kim ki bu saatte!” diye söylene söylene kapıya gittim. Kapı deliğinden baktım hiçbir şey görünmüyordu. “Hayırdır inşallah!”

Ah Talaş ah! Talaşcığım iyidir hoştur ama bir kusuru vardır. Elinden akıllı telefonunu bir an olsun düşürmez. Ne zaman bir

Bir bu eksikti!!! Hemen telefona sarıldım. dııııt. dıııııt. -Efendim aşkım. +Talaş çabuk uyan! çabuk uyan! Zombiler harekete geçmiş! -Ne diyosun

-Ee tamam hadi gidelim. Allah allah. -Yok yok sen suratını asarsın bütün gece. Bilmiyor muyum ben seni! -Bilmiyir miyim bin

Haydaaa! Yahu ne oldu bu adamlara birden. Bakkal Rüstem’den, Kunduracı Talat amcaya, Galerici Selçuk’tan, Kasap Fehmi’ye… herkes kurbanlık koyun tedarikçisi

Acaba Türkiye’de yaşayıp bu cümleyi bir kere olsun duymayan var mıdır? Oldu ya bunu duymadınız; “sonuçta herkes özgür!” “Benim özgürlüğüm

-Aşkoooooooooooom!!! -Şelale yeter! Allah allah ya. O an içtiğim suyu püskürterek güldüm. Geçtiğimiz 10 dakika boyunca, Erdem’in cevap vermemelerine aldırmadan,

Dün akşam iş sonrası, muhabir arkadaşlarımdan birisi ile eski bir demir atölyesine gittik. Bu demir atölyesi geri dönüşümden elde edilen

-Bir telefonuna bakar karşiiiiiim! Alo dersin o an orda biterim!!!! -Usta bizim kavunlu nargile vardı? -Hemen geliyor abi. Yoğunuz biraz

– “Bir saat sonraya öteleyelim gençler.” Telefonu kapattıktan sonra sağlam bir küfür savurdu Erdem. Sinirlenmişti. Haksız da sayılmazdı. Buluşacağımız adam

Bir odadan diğer odaya geçiyor. Başka bir odadan bir şeyler alıp bir başka odaya bırakıyor. Bir odadan çıktıktan birkaç saniye

Sigaramdan uzun bir nefes aldım. Kafamı kaldırıp boş sahaya baktım. Gözümle boylu boyunca sahayı taradım. Kale arkasında bir sokak köpeği

-Talaaaş! Çok değişmişsin!!!!! -Ahaha. Artık daha güzelim değil mi? -Eveeet. Bomba olmuşsun. Saçın çok iyi olmuş. Temelli döndün değil mi?

Kahvaltı yapmam şart! Erkenden merkeze indim. Meşhur simitçiden içeriye adımımı attım. Baktım simit yok! Bitmiş. Hep bitiyor zaten. Fırını büyütün.

“…yani şizofreni olabilir fakat hastayı görmeden net bir şey söyleyemem. Talaş hanım beni dinliyor musunuz?” -Hmm şey pardon. Daldım bir

Saat 2:00 Çıkırt -Hay aksi! Kapının kapanma sesinin ardından anahtarımı içerde unuttuğumu fark ettim. Küçük bir yürüyüş planladığım için cüzdanımı

Bahar aylarında romantizmam azar. Bacaklarımda tatlı bir halsizlik hissederim, aşk damlacıkları taşıyan bulutlar yeterince yüklüdür anlarım. Beklerim yağmurun dinmesini. Sonra

-Hayır. Hayır. Olmaz beyefendi. Gitmem gerekiyor kusura bakmayın. Homurdana homurdana yoluma devam ettim. Kendi kendime söylenmeye başladım. “Bu gariplikler beni

Harika bir pazar gününe uyanmıştım. Denize Gitme Özgürlüğü’mü kullanmak için muazzam bir gündü. Hemencecik hazırlandım. Tam evden çıkmıştım cebimde bir

AVM’ye gitmek büyük ızdırap. Giyilebilecek hiç tişörtünüz kalmadığında. AVM’nin yenmeyen bir şey olduğunu anlıyorsunuz. Biçare gittim AVM’ye. Elime geçen ilk

Geçen gün eve yürüyerek gitmeye karar verdim. Yürüme dediysem 30-40 dakikalık mini bir yolculuktan bahsediyorum. Bu yolculuğumu keyifli hale getirmek