Nöbetçi Eczaneler
Telefonun çalmasıyla düşüncelerden uzaklaştım.
+Efendim.
-Suzan merhaba evin önündeyim. Aşağı iner misin?
+Merhaba Yaman kendimi iyi hissetmiyorum şu an. Akşam üzeri ararım ben seni.
-Maalesef böyle bir tercihin bulunmuyor.
+Anlamadım.
-Gözaltına alınıyorsun. Eğer aşağıya inmezsen ekip çağırmak zorunda kalacağım.
+Tamam bekle biraz geliyorum.
***
Aşağı indim Yaman’ın sivil aracına bindim. Emniyete doğru gitmeye başladık. Ekip arabasıyla gelmedi için teşekkür ettim uzunca bir sessizliğin ardından merakımı gidermek için sordum.
+Olanlardan dolayı suçlanıyor muyum?
-Hayır pek öyle değil ama görünen o ki yazdığın hikayeler azmettirici. Fakat bununla ilgili olduğunu sanmıyorum gözaltı meselesinin. Model cinayeti bütün dikkatleri emniyete çevirdi katili yakalamamız lazım yoksa işler çığrından çıkabilir.
+ Haklısın. Dün akşam bu cinayetlerin etik değerlerle yapıldığı ile ilgili katili öven paylaşımlar gördüm. İnsanlar katili övüyo inanabiliyor musun.
Birden frene bastı yaman.
Şaşkın şaşkın ona baktım. Bir süre bir şey söyleyecekmiş gibi baktı ama anlamadığım bir şekilde konuya girmiyor gibiydi.
+Ne?
-Suzan iyi bir dostumsun seni ne çok sevdiğimi bilirsin ama yazdığın iki kitabın karizmatik çocukları bu katille aynı işleri yapıyordu bilmem farkında mısın?
+Voooov. Bu ağır olmadı mı sence de? Edebiyat bu, kurgu, gerçek olmayan!!!
-İnsanların hoşuna gidiyor ama! Onların aklından geçenleri onların yerine yapan çok usta bir katil yaratıp ortalığa salıyorsun! Yazdıklarını okuması çok keyifli, karakterler, diyaloglar çok gerçekçi ama sana şunu söyleyebilirim Suzan; katiller senin hikayendeki gibi değiller olmamalılar da!
Hiçbir şey demedim. Geceden beri bu konu üzerine düşünüyordum. Azmettirici olma ihtimalim aklıma her geldiğinde nefesim kesiliyor gibi oluyordum.
