Nöbetçi Eczaneler
Tak tak tak!
Tunç : Ne oluyor yahu?
Açmadım. Çok az süren sessizliğin ardından kapıya tekrar vuruldu. Küfürler savura savura kalktım.
Tunç : Buyrun.
Sakin : Merhaba Tunç bey galiba.
Tunç : Evet ne vardı?
Sakin : Ben apartmanımızın yeni yöneticisi Ercüment Şenal. Daire ziyaretlerimizde bugün 4, 5 ve 6 katlar var. Apartmanımızın sakinlerine yakışır; kompleks bir yaşam merkezine dönüşebilmesi için müteala etmeye geldim.
Tunç : Selam Ercüment Şenal. Ben her şeye uyarım. Siz alın kararları altına imzamı atar…
Sakin : Efendim şimdi size önce kendimden bahsedeyim isterseniz! Sonuçta bir insanı tanımanın en iyi yolu onun geçmişini bilmektir. Ben emekli öğretmen Ercüment Şenal. 1984 senesinde başladığım öğretmenlik mesleğimde pek çok defa üstlerim tarafından takdir edilmiş, yine pek çok defa astlarım tara…
Tunç : Bi dakka bi dakka!!! Ercüment bey ben yeni uyandım pek konsantre olamıyorum. Benim dairemle ilgili bir sıkıntı yoksa sonra görüşelim olur mu?
Sakin : Ama olmaz ki böyle!!!!!
Ercüment bey elinde bulunan kağıtları yere atıp birden bağırmaya başladı. Hayatımda bu kadar yersiz bir öfke hiç görmemiştim.
Sakin : Biz burda iş yapmaya çalışıyoruz. Baltalıyosunuz!!! En son ne zaman apartmanın bir sorununa kulak astın? Oh ne güzel! Beyimiz 10 dakikasını ayıramıyor. Bok herif!
Tunç : Ercüment sus lan! Sanki bana cumhurbaşkanı oldun!! Artis. Salak adam!
Sakin : Terbiyemizi aşmayalım! Lütfen. Biliyorsunuz imza toplayıp apartmandan atma yetkimiz var!
Tunç : At lan at! Lale. Ne peçete adamsın ya!
Sakin : Görürsün lan sen!
Erco sinirle aşağıya indi. “Ulan hep beni bulur böyle dandiklikler!”
Mutfağa gittim. Sıcak su koydum. Bir sigara yaktım. Sakinleşmeye çalıştım.
Tak tak tak.
Tunç :Ahaa! Şimdi gösteririm ben sana ebenin hörekesini.
Hızla kapıya doğru yürüdüm. Kapıyı sertçe açtım!
