Nöbetçi Eczaneler
Hızlı adımlarla yürüdüm. Heyhat’a girdiğimde bir oh çektim. Şelale yalnızdı.
Şelale : Talaşcım hoş geldin.
Talaş : Hoş bulduk. Eee gelmemişler daha.
Şelale : Yarım saat rötarlı geleceklermiş. Ne yaptın bitirebildin mi?
Talaş : Evet. Gerçi pek sinmedi içime ya. Ne bileyim biraz basit oldu sanki.
Şelale : Hadi be ordan. Kesin harikadır. Ben sana güveniyorum.
Talaş : Umarım okuduktan sonra da böyle düşünürsün. Al bakalım.
Şelale : Dur ben bir lavaboya gideyim. Sonra bölünmesin.
Şelale giderken arkasından bağırdım. “Kahve söyleyeceğim. İster misin?”
Şelale : Eveeet.
Heyecanlıydım. İnsan yaptığı işleri görücüye çıkardığında garip bir beklenti içine girer. Muazzam ses getirip getirmemesinin bir önemi yoktur ama yankılara kulak kabartır ister istemez. Şuan tam olarak o durumdaydım. Şelale dikkatlice okumaya başladı. “Hmm” falan gibilerinden sesler çıkarıyordu okurken. Dakikalar süren bekleyişin ardından kafasını kaldırdı.
Talaş : Eee..
Şelale : Bayıldımmmm.
Talaş : Hadi canım.
Şelale : Vallahi. Duygusal yönlerini hayatına hiç bulaştırmamana da hayret ediyorum doğrusu.
Talaş : Biraz fazla mı şey sanki?
Şelale : Ney?
Talaş : Ne biliyim birazcık mizah eksik sanki.
Şelale : Bana sorarsan bu şekilde de gayet hoş ama yapımcılar işin maddi kısmını düşüneceğinden dolayı böyle bir beklentileri olabilir.
Talaş : Evet bana da öyle geliyor. Bu ara trend bu. Aslına bakarsan trend demek istemiyorum bu bir gereklilik. İnsanların boğazında görünmez bir el var sanki nefes almalarını engelleyen bir el. O yüzden olsa gerek “salt” bir şeyleri sevmiyorlar. Salt komedi, salt dram gibi… Film izlerken, kitap okurken istedikleri şey buymuş gibi hissediyorum. Biraz nefes alabilecekleri küçük aralıklar.
Şelale : Aynı biz.
Adnan Bey : Şelale hanım.
Şelale : Aa hoş geldiniz buyrun. Tanıştırayım Talaş. Adnan Bey.
Talaş : Merhaba Adnan bey.
Adnan Bey : Merhaba Talaş hanım.
Birazcık muhabbetin ardından konu sinopsis e geldi. Şelale önündeki kağıdı Adnan Bey’e doğru uzattı. Bir kaç dakika önce hissettiğim yoğun heyecan duygusu tekrar kendini göstermişti.
Adnan Bey : Ben beğendim. Tek sorun şu. Acaba diyorum azıcık mizah olmalı mı içerisinde?
Şelale : Biz de siz gelmeden önce aynı konuyu konuşuyorduk.
Adnan Bey : Mizah kalıcı olmanın anahtarıdır. Talaş Hanım’ın bu konuda bir yeteneği var mı bilmiyorum ama eğer kendisi de uygun görürse bu şekilde bir revizyon ile ciddi anlamda güzel bir senaryoya dönüşebilir diye düşünüyorum. “Ses getirir bu iş” diyebiliyorum yani ne yalan söyleyeyim.
Talaş : Tamam o zaman. Ben size revize edilmiş halini bir kaç gün içerisinde göndereyim olur mu?
Adnan Bey : Tabi tabi. Ben bu halini almıyorum o halde. Ekibe yeni yazacağınız sinopsis ile giderim. Ben ufaktan kaçayım dönüşünüzü bekliyorum.
Hep beraber ayağa kalktık. Adnan Bey giderken şöyle dedi “Talaş Hanım. Biraz seri”
