Nöbetçi Eczaneler
Pek çok etkenden dolayı çocuklar arasındaki yalnızlık oranı giderek artıyor. Sosyal yaşama uyum sağlama becerilerini edindiğimiz yaşlar olan çocukluk dönemindeki bu eksiklik ebeveynlerin gayretleri ve uzmanların tavsiyeleri vasıtasıyla giderilebilir.
Günümüzde tek çocuk sayısındaki artış, kardeşler arası yaş farklarının fazlalığı, fiziki şartların yetersizliği, komşuluk ilişkilerinin farklılaşması gibi nedenlerden dolayı çocuklar arasındaki yalnızlık da artış gösteriyor ister istemez.
Çocukluk döneminde başlayıp, ömür boyu devam eden arkadaşlık ilişkilerinden mahrum kalan çocuklar, ileriki yıllarda sosyal yaşama uyum sağlamada zorluk yaşıyor. Sırasını beklemek, paylaşmak, işbirliği yapmak, izin istemek, başkasının haklarına saygı duymak, haklarını korumak, yardımlaşmak gibi sosyal olgular insana özgüdür ve insanlarla etkileşim içine girilmeden öğrenilemez.
İlk arkadaşlık ilişkilerinin temel özelliği birlikte oyun oynama ve paylaşımdır. Belli bir döneme kadar yalnız oynamayı tercih eden çocuk, belli bir yaşa gelince, yaşıtlarıyla oynar ve oyuncaklarını, yiyeceklerini paylaşmaya başlar. Bu yaşta arkadaş seçiminde cinsiyet farkı gözetilmez, hep birlikte keyifle oyunlar oynanır.
Arkadaşlık ortamında geliştirilen ilişkiler, aile ortamındaki ilişkilerden oldukça farklıdır. Bu yeni ortamında yaşam için gerekli olan birçok şey farkına varılmadan öğrenilir. Çocuk, insanlarla birlikte uyum içinde ve mutlu bir şekilde yaşamayı öğrenir. Kendini tanıma fırsatı bulur, güçlü ve zayıf yönlerini keşfeder, içgüdülerini denetim altına alır. Kendini güçlü hissettiği alanlarda dediklerin kabul ettirerek liderlik duygusunu tadar, zayıf kaldığı durumlarda ise bekleyip sabretmeyi öğrenir.
Çocuk, arkadaşları sayesinde toplumdaki konumunu belirler ve iyi bir yer edinmenin ipuçlarını yakalar. Kendisiyle aynı istekleri, ilgileri ve amaçları olan diğer çocuklarla bir araya geldiği zaman, ortaklaşa etkinliklere katılır ve kendini olduğundan daha mutlu ve özgür hisseder. Çocukluk döneminde yeterli arkadaşı olmayan ve arkadaşlık ilişkisinden yoksun olan çocuklar, büyüdüklerinde birçok sorunla yüz yüze gelirler; bu da onları süresiz bir yalnızlığa ve sosyal izolasyona sürükler.
Aileler arası iletişim ve yakınlaşma yeteri kadar olmadığı için, çocuklar kendi yaşıtlarıyla birlikte olma olanağı bulamamaktadırlar. Yeterli park ve oyun alanlarının olmayışı ve sokakların tehlikeli olması çocukların evde yalnız kalmalarını zorunlu kılar. Bu durum çocuğu yalnızlığa itmekte ve çocuğun bilgisayar oyunlarına ilgi duymasına yol açmaktadır.
Çocuklar ilk zamanlarda arkadaşlarıyla çok sık kavga ederler ve bu kavgalar kısa sürelidir. Kavganın bitiminde hemen barışırlar. Aslında çocukluk döneminde arkadaşlıklar kavgayla öğrenilir. Çocukluk kavgaları, çocukların birbirlerini tanımaları ve birbirleriyle geçinmeyi öğrenmeleri açısından gereklidir.
Arkadaşlık için bazı becerilerin aile ortamında kazandırılması gerekir. Bu da ebeveynin sorumluluğundadır. Çocuğa paylaşmayı, başkasının duygularını anlamayı, duygularını denetim altına almayı, belirlenmiş kurallara uymayı, cesaretli ve girişken olmayı, saygılı olmayı, kendinden küçükleri sevmeyi ve korumayı, yardımlaşmayı öğretmelidir.
Bu konuda sıkıntı yaşayan ebeveynlerin, çocuklarıyla birlikte bir uzmana danışmasında da büyük yarar var.
