Nöbetçi Eczaneler
“Mehmet sen var ya, çok akıllı bir adamsın, zehir gibisin.”
Bu iltifattan memnun olan Mehmet gülümsedi. Beriki devam etti.
“Onlara mı oy verdin?”
“Evet.”
“Niye?”
“Bilmem.”
“Mehmet sen var ya, çok salak bir adamsın.” Şaşkın şaşkın çayını karıştırıyordu bir yandan.
Böyle nüktedan atışmaları duyunca gülmemek elde değil. Bizim mahalledeki çay ocağında, camiye, berberlere, kuaförlere ve civardaki dükkânlara gidip gelenlerin uğultusu arasında sık sık böyle konuşmalar işitilir.
Eve dönüyorum, dönünce de telefonlar, dizüstü bilgisayarımla ve internetle karşı karşıya kalıyorum. Hepimizin içine atladığı ve kendi içini döktüğü sığ bir boşluk bu.
Cep telefonlarından önceki günleri hatırlıyorum, ne kadar yaşlı olduğumu varın siz hesaplayın. Ve evet, cep telefonları olmadan hayatta kalmayı başarıyorduk. Hatta bu konuda epeyce ses getiren bir şiir yazmışlığım da var. (MellorDR Youtube sayfamda dinleyebilirsiniz.)
Oysa bugünlerde cep telefonları sizin için ne olsa yapacak müthiş arkadaşlar olarak tanıtılıyor, akıllılar, her an elinizin altında ve güvenilirler, herkesin mutlaka bir tane edinmesi gerek. Oysa gerçek, cep telefonunun bir reklam aracına dönüştüğü. Bir tane edinmeniz şart diyorlar ama edindiğinizde kimin kime sahip olduğu tartışılır.
Başlarda bu konuda epey ağırdan aldım. İnsanlar bana iki yüz arkadaşlarını olduğunu söyleyip Facebook sayfalarını gösterdiğinde içimden bunlar gerçek arkadaş değil ki diyordum alayla. Epeyce bir süre, daha doğrusu birkaç sene sonra ben de bu işe giriştim ve çok geçmeden kendimi iyice kaptırdım. Siyasi meseleler hakkında yorum yapmak, bu konularda tartışmak ilginçti, ayrıca şiir sayfamda paylaştığım şiirlerime dünyanın dört bucağından güzel yorumlar geliyordu.
Bir elimde kadehim diğerinde sigaramla eserlerimi dünyayla paylaşıyor, başkalarının eserlerini keşfediyor, onu keşfederken hayatlarına da bir göz atıyordum. Eğlenceliydi. Sonra eğlenceli gelmemeye başladı.
Son birkaç seneden beri arkadaşlarınızın pek paylaşımını göremiyorsunuz. Ekranlarımız onun yerine arkadaş ya da takip edilecek kişiler öneren sayfalarla ve bitmek bilmeyen reklamlarla dolu. Bütün bunlar ayrıkotu gibi her yeri sardı ve Facebook’un canlılığını boğup öldürdü. Uygulama, size hatıralarınızı gösterip hatırlatan cafcaflı bir fotoğraf albümünden ibaret artık.