Koronavirüs ile flört

Koronavirüs ile flörtümüzün devam ettiği şu günlerde devletimizin sosyal yardım açıklamaları ardı ardına gelmeye devam ediyor. Bugün öğrendiğim bir bilgiye göre sigortası olmayan ve kendi üzeri herhangi bir mal kaydı olmayan insanlara 1000 TL yardım yapılacakmış. Haberi görür görmez düşüncelere dalıp gittim tabi… Çalışmadan, üzerine herhangi bir mal-mülk kaydı olmadan bu yaşa gelmiş insana aylık 1000 TL vermeseniz de koymaz bence. Zaten bir şekilde bu yaşa kadar gelmiş. Haa ille vereceksek sürekli vermemiz falan gerekir.

Sağlık Personeli Hanım ve Yarattığı Terör
Sabah ofise gelmek için otobüs bekliyordum. Otobüs sefer sıklığı azaldığı için 17 Burda AVM’nin önünden binmeye karar verdim. Ahmak ıslatan yağmurda ahmak gibi ıslana ıslana yürüdüm AVM’nin önüne. AVM’nin estetikten bir hayli uzak KIRMIZI giriş kapısının altına sığındım. 3 metre kadar önümde bir bey de otobüs bekliyordu. Bu sırada durağa beyaz bir araba geldi. Arabadan söylene söylene bir hanım indir. Ağzında maske, kafasında bone, ellerinde eldiven… “İşte” dedim. “Emekçi sağlık personelimiz. Bu zor günlerde en çok size iş düşüyor. Gerçi 2 ay öncesine kadar bolca dayak atıldı sizlere ama olsun. Affeden taraf olun.” Bu sırada hanımefendi bana dönüp el kol yapmaya başladı. “Ya kent kart soracaktır ya da şu otobüs şu mahalleden geçer mi? diyecektir” diye düşünüp çıkardım kulaklığı. Kulaklığımı çıkardığım gibi ellerini thumbs-up (Milli Görüş’ün el işareti) yaptı. “Ne oluyoruz!” falan derken şu sözler döküldü ağzından. “Bravo size. Mesafeye özen göstermişsiniz. Kutlarım. Duyarlısınız.” En ufacık mimik vermeden kulaklığımı geri taktım. Köpek eğitir gibi insan eğitmeye çalışanların ödüllendirici konuşma tonlarını hayatım boyunca sevmediğim için önümdeki bey ile arama 3 metre mesafe koymamın koronavirüs ile ilgili olmadığını anlatamadım. Birkaç saniye sonra bir başka beyaz arabaya bindi sağlık personeli hanım… Yarattığı terörün öfkesi dururken. Kulaklığımda çalan şarkının sözleri şöyleydi…

Hiç kimsenin psikolağa ihtiyacı yok, fetvaya karnı tok… (Sahtiyan – Kurdum Kafamda)

 

Beyefendi bir yolunu bulup elime değdi
Koronavirüs sayesinde sosyal mesafe, fiziksel uzaklık falan gibi kavramları toplum olarak gündemimize aldık. Bu mesafe işinden ben çok memnun kaldım doğrusu. Elimi zorla sıkmaya çalışan insanlar birden vazgeçti bu huylarından. Gelin görün ki bazısı bu konularda hala ısrarcı.

Sağlık personeli hanımın yarattığı ufak depremin ardından otobüse bindim. İnsanlara mesafeli durabileceğim bir konuma geçip İskele Meydanı’na varmayı bekledim Genel olarak güzel bir yolculuktu. Birbirinin yanına oturmamaya özen gösteren insanlar falan vardı. “Lan yaa uyarıları dikkate alıyoruz demek ki” falan diye düşünürken tam. Otobüs İskele Meydanı durağına yaklaştı. STOP’a basmak için elimi butona götürdüm. (Stop yazıyor otobüslerde. Otobüslerimizi yerli ve milli yapamamışız. Bu utanç bize yeter.) Basar basmaz elimi çekmeye çalışıyordum ki. İskele Meydanı’nda inmek isteyen bir amcanın butona doğru hızla gelen elini gördüm. Elimi hızlıca çekmeye çalıştım ama nafile. Buton yerine önce benim elime bastı. İner inmez kolonya falan…