Nöbetçi Eczaneler
İyice yaklaştığımda aynanın tepesinde bir ışık yandı. Bu ışıkla beraber görüntüm iyiden iyiye netleşti. Elbiseme baktım, pişmanlık duydum. Keşke kesmeseydim diye geçirdim içimden. Sonra kendimi incelemeye başladım. Uzun uzadıya baktım vücuduma, gözlerime, dudaklarıma, kulaklarıma… Elbise olmasa bile güzelim diye düşündüm. İyisi mi şu elbiseden temelli kurtulmak. Tam elbisemi çıkartırken büyük annem geldi hatrıma. Annemi azarladığı anılar canlandı gözümde Bu çocuk neden böyle giyiniyor. Ne demek öyle istiyor. Hayır efendim giyemez. Kız çocuğu o! Giyemez dedim!
Elbisemden bir çırpıda kurtuldum. Üzerimde hiç bir kıyafet olmadan yürümeye başladım. Önce utandım. Sonra ürkek ürkek kaldırdım kafamı. Duvarda bulunan tablolara baktım ne benle ne de çıplak olmamla zerre ilgilenmiyorlardı. Rahatladım. Yürümeye devam ettim.
Büyük bir koridora girdim. Koridorun sonu karanlıktı. Yaklaşınca açılacak bir ışık daha mı? diye düşündüm. Yürüdüm yürüdüm. Karanlıkla yüzyüze geldiğimde durdum. Işık ve karanlık arasında -garip bir biçimde- çok net bir çizgi vardı. Bunun böyle olduğunu bilmiyordum diye mırıldandım kendi kendime. Resim öğretmenim karanlık ile aydınlık arasında yumuşak bir geçiş olmalıdır demişti. Demek öyle olmadığı durumlarda olabiliyormuş.
Beklemeye devam ettim. Elimi karanlığa doğru uzattım. Aşağı yukarı hareket ettirdim. Hiç. Geri dönmeye karar verdim. Tam geri dönerken karanlığın ortasında misket büyüklüğünde bir ışık belirdi. Etrafında mavi bir ışık hüzmesi bulunan bu ışık; hızlı ve küçük hareketlerle sağa, sola, aşağı yukarı gidip duruyordu.
Talaş : Sen de nesin? Bir çeşit ateşböceği misin? Yoksa henüz bilmediğim başka bir yaratık mı?
Acı : Ben acıyım.
Talaş : Acı mı? Yemeklerde kullandığımız gibi mi? Yoksa bisikletten düştüğümüzde dizimizin üzerinde oluşan morluk gibi mi?
Acı : İkisi de değil.
Talaş : Nesin peki?
Acı : Ben acıyım.
Talalş : Offf. Anlamıyorum.
Acı : Anlamıyorsun.
Talaş : Bilmece gibi konuşup kafamı karıştırmaya çalışıyorsan hiç çabalama! Bilmece çözmekte çok iyiyimdir!
Acı : Bilen için bilmece yoktur.
Talaş : Bu da başka bir bilmece mi?
Acı : Bilmeyen için ise her şey bilmecedir.
