Nöbetçi Eczaneler
Burada yaşadıklarım, yaşıyor olduklarım veya yaşayacaklarım…
Hiçbirisi gerçek değil!
Bu bir rüya…
Sadece bir rüya….
Rüya gördüğümün farkındayım. Bu yüzden cesurca davranabiliyorum…
Birazdan -yine cesurca davranarak- bu kapıyı açacağım.
***
Derince bir nefes alıp elimi kapı koluna doğru uzattım.
-İyi akşamlar.
Arkama döndüm. Bana iyi akşamlar diyen kişi ilkokul arkadaşımdı. Kendi kendime “hiç değişmemiş” diye düşündüm. Oysa ben ne kadar da değiştim…
-İyi akşamlar Taner.
Taner gözlerini bana dikip öylece durdu. Bir süre sonra “Oraya girme” deyip gitti.
Hiçbir şey anlamamıştım. Kapıya doğru tekrar döndüm. Derince bir nefes aldım. Gözlerimi kapatıp elimi kapı koluna doğru uzattım. Bir el, bileğimden güçlüce yakaladı.
-Oraya girme dedim sana!
-Neden girmeyeyim?
-Asıl neden giresin?
Yakaladığı elimi Tanerden kurtarıp güçlüce itekledim. İtmemin etkisiyle arkaya doğru uçmaya başladı yere değdiği an küçük bir kağıt gibi büzüşüverdi.
Kendi kendime söylenmeye başladım. “Ne zamansız bir telkindi o öyle? Neden girmeyecekmişim ki! Eğer kapının önüne kadar gelmişse bir insan girip girmeme ikilemine düşmemesi gerekir. Bu gibi ikilemler kapının önüne gelmeden önce çoktan halledilmiş olmalılardır. Benim durumum ise farklı! Ben kendimi -birden- kapının önünde buldum -belki de, ben hep burdaydım da kapıyı fark etmem zaman aldı kim bilir-”
Derince bir nefes alıp tekrardan kapıya uzandım. Kapının kolunu yavaşça aşağıya doğru indirdim. İçeriye doğru birkaç adım attıktan sonra durdum.
Kapı arkamdan kapandı. Rüyada olduğumu bilmeme rağmen ürperdiğimi hissettim.
Kendi kendimi sakinleştirmek için yüksek sesle konuşmaya başladım. “Bu bir rüya. Uyandığımda evimde olacağım. Bu rüyada başıma gelecek iyi ya da kötü şeylerin hiç birisi gerçek değil.
Gerçek olan sabah doğan güneş.
Gerçek olan alarm sesim.
Gerçek olan her sabah gitmek zorunda olduğum iş yerim.
Gerçek olan asansörde rast geldiğim komşuma “günaydın” demek zorunda olmam.
Ürpermem geçer gibi oldu. Önümde boylu boyunca uzanan koridorun ışıkları ufka doğru teker teker yanmaya başladı. Yürümeye başladım…
