Geride Kimseyi Bırakmayız – SBGH A.Ş.

-Ee tamam hadi gidelim. Allah allah.

-Yok yok sen suratını asarsın bütün gece. Bilmiyor muyum ben seni!

-Bilmiyir miyim bin sini!

-Tunç!!! Sinirlendirdin beni üstüme gelme istersen.

-Hadi hadi kalk gidelim!

Otelden çıkıp doğruca Barlar Sokağı’na gittik. Tatil anlayışımda “rezil müziklerle bezeli bar ortamlarında insanlıktan çıkmak” olmadığı için ayaklarımı sürüye sürüye yürüyordum.

-Aşkım! Bak istersen geri dönelim ya da ayaklarını sürümeyi bırak. Tadımı kaçırıyosun!

-Talaşcım gitmek istemediğim yere giderkenki küçük depresyonlar bunlar. Sen keyfine bak. Geçer birazdan.

Yokuşun aşağısında bulunan kalabalığa “oha ne çok insan” diye düşünerek baka baka birkaç adım attım. Kafamı yan tarafıma çevirmemle Talaşcığımın olmadığını fark ettim. “Haydaa incik boncuk satan tezgahlara mı takıldı acaba?” Gözümle birazcık sağı solu tarafım ortada yoktu. Biraz daha ileriye bakınca sinirli sinirli yürüdüğünü gördüm.

-Talaşşşşşşş! Talaaaaşşşş!! Aşkııııımmm! İlk baharım!!! Gonca gülüm! Bal dudak!!!

Bir yandan koşup bir yandan bağırıyordum. Yetişmeme bir kaç adım kala döndü.

-Bağırma gerizekalı!!! Bal dudak ne ya. Salak mısın sen? Herkes bize bakıyor. Geri dönüyorum ben. Hevesim kursağımda kaldı!

-Talaş saçmalama! Yahu neden kişisel algılıyorsun. Bir şeyler içip muhabbete başlayınca modum yükselecek. O süreci idare et biraz.

-Neden hep ben idare ediyorum!!!

-Talaşcım. Gitmek istemediğim bir yere SEN İSTİYORSUN diye giderken yaşıyoruz bütün bunları. Böyle bir durumda “idare eden hep ben oluyorum” diyemezsin! Doğrusu bu tribini anlayabiliyorum. Benim ayak sürüme depresyonumun bir benzerini şuan sen yaşıyorsun ama geri dönmeyi düşünmemelisin.

…birden sesimi yükselttim. GERİDE KİMSEYİ BIRAKMAYIZ!

-Ahaa. O hangi filmdi?

-Lekavkdavn

-Aşkım Türk gibi söyler misin? Benim ingilizcem senin Amerikan aksanına yetişemiyor da!!!

-Bılek Havk Davn. Kara Şahin Düştü işte ya alalala! Liiv nomın biihaynd.

-Tamam tamam anladım. Güzel filmdi evet. Tamam gönlümü aldın. Hadi gidelim!