Sıkıcı Hayat Anıları

Özenle seçtiğim baharatları kullanmadan bir yemek yaptım geçen gün. Yemedim.

Odanın ışığını kapatıp aspiratörün ışığını açtım. Can sıkıcı yoğun ışık yerini aspiratörden süzülen loş ışığa bırakmıştı. Ampüle baktım. Aspiratörün performansından memnuniyetimi mimiklerimle destekledim. Utanmasını istiyordum ama nerde. Oralı bile olmadı.

Birazcık kitap okuyayım dedim kendi kendime. “Okuyayım” dediğim için kendi kendime güldüm. Normalde “okiyim” benzeri seslerle anlatırdım bu isteğimi. Ceza olarak “sana bugün kitap falan yok” diye azarladım kendimi. Havaya savurduğum cılız özrümü duymadığım için. Ceza’mı çekmeye başladım.

Bir sigara yaktım. “Yapacak hiç bir şey bulamıyorsanız. Film izleyin.” Bu sözüm atasözü olmalı. Neyse en sevdiğim film sitesinin adını yanlış yazarak öncelikle google’a yönlendim. Sonrasında girmek istediğim site yerine yanlışlıkla reklamlara tıkladım ve kendimi unutkanlık ile ilgili ilaçların satıldığı bir internet sitesinde buldum. Siteye girdiğimde bir şeylerden kuşku duymaya başladım. Selam verdim. Alan olmadı. Birazcık daha bekledim. Sonra geri tuşuna tıkladım. İşte yine google’dayım.(Coşkuyla) Dikkatimi toplayıp film izleyeceğim sitenin bağlantısına tıkladım.  Sayfa yükleniyordu. O esnada boşta olan elimle bilgisayarın fişini hızlıca çektim. Bilgisayar aniden kapandı. “Elektrikte tam kesilcek zamanı buldu” diye söylendim yüksek sesle. Gölgem köpeğimin gövdesine vuruyordu. Gölgemin düz bir zemine vurmasını sağlamak için. Köpeği birazcık kenara kaydırdım. Gölgeme baktım bir süre. Tıpkı ben.

Elektrikte kesildiğine göre en iyisi uyumak diye düşündüm. Güzel bir uyku çekmek lazımdı. Yatağımı güzelce hazırladım. Yastıklarımı özenle yerleştirdim.

Salondaki tekli koltukta oturur pozisyonda uyudum.