TARIM ARAZİLERİ VE BETONLAŞMA

TARIM ARAZİLERİ VE BETONLAŞMA

Türkiye’nin yaklaşık yüzde 31,1’ini tarım alanları oluşturuyor. Tarım alanlarının yaklaşık yüzde 66’sında tahıl ve diğer bitkisel ürünler yetiştirilirken, bu alanların da her yıl yaklaşık yüzde 26’sı nadasa bırakılıyor. Ancak yanlış tarım politikaları ve tarım alanlarının imara açılması nedeniyle son 10 yılda Belçika büyüklüğünde tarım arazisi kaybedildi. Çiftçiler 27 milyon dekar araziyi ekmekten vazgeçti.

1988’de tarım yapılan alan oranı yüzde 36.1 iken 2000’lere gelindiğinde yüzde 34’lere kadar inmişti. Yapılaşmanın artması ile son olarak işlenen tarım alanları Türkiye’nin toplam büyüklüğünün yüzde 30’larına kadar geriledi. Yani yaklaşık son 30 yılda 40 milyon dekar tarım alanı yapılaşmaya terk edildi.

Araştırmalara göre tarım topraklarının kaybedilmesinin nedenleri arasında; tarım topraklarının insanların şahsi menfaatleri nedeniyle imara açılması, plansız ve çarpık kentleşme, yanlış tarım politikaları ve yasal düzenlemeler, toprakların miras yasası nedeniyle küçülmesiyle tarımın verimli olmayışı ve bu nedenle tarım topraklarının farklı sektörlere kayması, turizm nedeniyle yapılan gereksiz büyüklükteki konaklama alanları ve aşırı lüks tüketim alışkanlığı ön plana çıkıyor.

Tarım alanlarının yapılaşmaya açılması, çiftçiyi ve tarım alanlarını korumaya yönelik politikalar üretilmemesi sonucu, önümüzdeki birkaç yıl içinde tarımda dışarıya tam bağımlı hale gelmemiz kaçınılmazdır.

Özellikle tarım arazilerinin betonlaşması ile birlikte, verimli tarım toprağını kaybediyoruz. Tarım toprağı betonlaştığı zaman, geri kazanma şansımız yok. Nüfusun sürekli artışı yeni yapılara ihtiyacı arttırabilir, ancak bu yapılar tarım arazileri korunarak yapılmalıdır. Tarım arazileri imara açılmamalıdır. Nüfus artışı, aynı zamanda gıdaya olan ihtiyacı da arttırır. Tarımda dışa tam bağımlı hale gelmemek için, tarım arazileri koruma altına alınmalı, çiftçilerimizin sürdürülebilir tarım yapması sağlanmalıdır.