Hâlbuki

Hatalardan sıyrılmış, kendisini kontrol edebilen, derin bir sessizlik ve huzur içindeki biri haksızlıktan muaftır. Gerçekten de öyle değil midir? Evet, erdemlerle örülmüş, yalnızca erdemlere sahip birer bilge değiliz belki. Biz aciz insanlar çok şeye sahibiz, gurura, kibre, eşyalara, paralara ve daha birçok şeye… Gerçekten sahip olduğumuz tek şeyimiz erdemlerimizken biz onları kaybetmekten değil geçici olanları kaybetmekten korkar dururuz. Birilerinin, varlığımız zannettiğimiz şeylere saldırma ihtimalinden çekiniriz. Hâlbuki izin vermediğimiz sürece bu mümkün değildir ki… Birinin bize zarar verişi aslında bizim aczimizle ilgilidir. Korkularımızla, başkalarına olan bağımlılığımızla darbeler alır ve bu darbelerden yıkılırız. Bizim başkalarına verdiğimiz izinler, yüklediğimiz anlamlar ve kendimizin farkında olmayışımızdır bizi yerle bir eden. Karşıdaki küçük büyük zararlar vermeye çalışır bize. Belki bilerek belki hiç istemeyerek… Önemli değil. O yapsın. O ne yaparsa yapsın… Sağlam ruhumuzu nasıl kıpırdatıp dağıtabilir ki? Kendimizin, erdemlerimizin farkına varsak her şey daha iyi olur belki.