Hep aynı son

İtiraf ediyorum bugün sinirliyim, asabiyim ve öfkeliyim ama en çok da hayal kırıklığım var benim. Onun temiz ve saf olduğuna inandığım, çok sevdiğim bir arkadaşımın öyle olmadığını öğrenince koca bir boşluk oluştu içimde. Çok değer vermişim ona, çok fazla güvenmişim. Sanki hep öyle kalacak gibi sanmışım.

Ona mı kızıyorum yoksa kendime mi bilmiyorum. Belki ikisine de. Ona kızıyorum çünkü bana kendisini çok yanlış tanıttı. Kendime kızıyorum çünkü ona olması gerekenden fazla değer vermişim. Hâlbuki hayatın bir yol, hayatındaki insanların ise hancı olduğunu unutmuşum. Elbet bir gün o da gidecekti ama ben hep yanımda kalacak gibi davranmışım.

Durum, vaziyet budur dostlar. Tüm bu negatif duygularımın farkındayım. Bu yazıda sadece samimi olmak istedim. Sadece duygularımı yazıya dökmek istedim. İşte böyle garip bir gecede kalbimin bir tarafı buruk dururken diğer tarafı “Acaba bu olaydan Tanrı bana ne söylüyor?” diye düşünüyorum.