Gerçeğe Uyanış

Genele bakanlar her şeyi bir nizam içinde görürler. Bunun nedeni her şeyin birbirini dengeleyen bir frekansta titreşmesidir. Bu milyonlarca ihtimal demektir. Makro bakış açısıyla her şey nettir. Oysa derinleştikçe bu hareket fark edilmeye başlar. Genel düzeni kabul edip yaşayanlar nizam içinde olduklarını düşünebilirler. Başka bir ihtimali deneyenler ise gerçeği görmeye hazır olanlardır.

Öze dönüş ve oradaki kaosu anlamak için derinleşmek mutlaka atılması gereken bir adımdır. Oldukça karmaşık birçok bileşenden bahsediyorum. Her şeyin birbirine bağlantısı ve anlam bütünlüğü olduğu gibi her şeyin kendi içinde karmaşık bir bağımsızlığı da var.

Evren sistemi bir nefes alış veriş gibi işler. Tüm sistemi tek varlık üzerinden açıklayabilmenin en net ifade edişidir bu. Biz bu sistemin temeliyiz demek aslında açıklarken büyük kolaylık sağlar. Kendimizi anladığımızda tüm sistemi açıklayabiliriz anlamına gelir. Cern deneylerinde kanıtlanmış Büyük patlama teorisi, aynı zamanda Büyük Çöküş teorisini de yanında var eder. Bir tekâmül hapishanesinden büyük kaçış gibidir. Tekâmül aynı zamanda bir kısır döngü yaratır. Büyük patlama ile varolan tüm hayatlar, Büyük çöküş ile son bulur. Aslında bu da bir nefes alış verişi gibi ya da kalp atışı gibi bir devam eden bir döngüdür. Dinlerin ahirete geçiş öncesi mahşer yeri diye bahsettiklerini bilim büyük çöküş ile açıklar. Bu da bana göre ruhlar için, yenilenme ve tekâmül kısır döngüsünden çıkış zamanıdır.

Öze dönelim derken sadece ben fikrini en merkeze koyup etrafta olanları dikkate almazsak da yanılmış oluruz. Etrafımızda olan tüm yaşadığımız olaylar, bunlara bağlı kişiler hatta kaotik olayları da bir bütün olarak değerlendirmeliyiz. Bu noktada uyumsuzluklarımızda ortaya çıkacaktır. İnsan her şeye uyumlu bir mekanizma değildir. Her an değişir. Bu uyumu da uyumsuzluğu da beraberinde getirir. Bu kadar çok etki alan insan bir sıkışmışlık içindedir. Eğer içeriden bir direnç gösterebilirse değişime hazırdır. O zaman gerçekten kararlı bir güçle değişimin adımını atabilir.