Nöbetçi Eczaneler
Bir gemi dolusu adamdık.
Dümen sendeydi,
Niçin tam fırtınanın ortasına doğru kırdın?
Daha keşfedecek, görecek kıtalar,
yeni yöresel, bölgesel tatlar vardı.
Bu fırtınaları çok gördük biz.
Çok daha beklenmedik, sert esen rüzgarlara kafa tuttuk.
En azından kendi dünyamızda, kendi alanımızda yenmiştik,
Kurulan tuzakları biliyorduk, bekliyorduk,
Hani yenilmezdik, noldu?
Daha sırada neler neler vardı?
Şeftali, kavun, kırsaldan gelen ahlat ve en son ayva aromalı üretimler yapacaktık.
Ne yani, Ayvayı mı yedik?
Köyden geldiğimizi hiç inkar etmedik,
Köyde yaşamayı sevmiştik hedeflemiştik.
Tavan bitti, sıra iç dekorasyonda ve üretimde demiştin.
Yakıştı mı sana, dün içeri bile girmedin, girmeye yeltenmedin.
Öylece uzandın, kapının önünde kendince…
Bizler de zaten hep birlikte “helal olsun” dedik.
Sakın yanlış anlama,
Öylece yattığın için değil,
yaptıkların, düşündüklerin için söyledik bu sözcüğü.
Tartıştıklarımızdan ne kaldı geriye?
Olimpos fotoğraf makinası mı?
Yoksa Nikon mu?
Hangisi iyi çekiyor?
Hangisi doğal rengi yansıtıyor?
Laf… Ne farkediyor ki? Her ikisi de zamanı donduruyor, durduruyor.
Peki, biz durdurabildik mi?
Hani Çanakkale için hayallerimiz vardı,
Bu kentin arşivini hazırlayacaktık.
Adalet anıtının ayaklarına gömecek, asırlar sonra düşüncelerimizi sentezleyeceklerdi.
Sorma artlimmmmm
Durduramadığımız, doyamadığımız, unutamadığımız,
Adını bile anamadığımız o kadar çok duygumuz, düşüncemiz vardı ki.
Eyyy G E M İ C İ…
Gelen fırtınayı biliyordun, bizden saklamış olmalısın
En son bürodaki konuşmamızda ‘bak’,
‘Feyk’ atacam, göreceksiniz demiştin.
Öyle de yaptın.
Kim bilir Başol, belki de bizler,
uzatmaların başlamasını bekliyoruz.
