Nöbetçi Eczaneler
ÇOCUKLARIMIZ ÖLÜYOR!!!
AKP Döneminde Son 11 Yılda 695 Çocuk İşçi Hayatını Kaybetti…
Kapitalizm, acımasızca küçücük bedenleri hala önemli bir sermaye birikim aracı olarak görmeye devam etmektedir. UNICEF verilerine göre, Türkiye’deki çocuk işçiliği oranı, çocuk nüfusunun %4,4’ü olarak belirlenmiştir. Bu oran, yaklaşık 720.000 çocuğun çalıştığını göstermektedir ve bu çocukların yarısından fazlası hizmet sektöründe, %30,8’i tarımda ve %23,7’si endüstriyel imalatta çalışmaktadır.
Okul çağındaki milyonlarca emekçi çocuk, çocukluğunu yaşayamadan, ruhsal ve fiziksel gelişimini tamamlayamadan kapitalizmin acımasız iş koşullarında çalışmaya mahkum ediliyor.
Dünyanın birçok yerinde küçücük elleri ve bedenleriyle boylarından büyük işleri yapan, kilolarından büyük ağırlıklar taşıyan, yetişkinlerin yapabileceği işlerin altına koşulan çocuklar, yoksul ailelerinin çocuklarıdır. Bitmez sanılan çocuk enerjileri, terle, acıyla bazen de kanla akıp gidiyor. Çoğu işçi çocuklarının kaderi; küçük yaşta ekmek peşinde koşmak, ekmek kavgası vermek, eve yük olmama mücadelesi ile savaşmak, aç kalmama kaygısı yaşamak.
AKP’nin iktidarda olduğu son on yılda çocuk işçiliği toplamda %50 artmıştır. Yaşam koşullarının her geçen gün daha da ağırlaşması, sömürünün derinleşmesi, yoksulluk girdabı içindeki işçi ailelerinin çocuklarını çalışmak zorunda bırakmaktadır. Yoksul ailelerini geçindirmek için binlerce küçük beden, iş güvenliğinin olmadığı sağlıksız koşullarda alabildiğine düşük ücretlere çalıştırılmaktadır. Ağır ve sağlıksız iş koşullarında çalıştırılan çocuklar iş kazalarına da kurban gitmektedir.
Sermayenin emrindeki AKP hükümeti bu konuda da tam anlamıyla ikiyüzlüce bir tutum içindedir. Çünkü AKP hükümeti çocuk işçiliğinin önlenmesi için altına imza attığı hiçbir programın gereğini yerine getirmemiş, tam tersine yeni yasalarla çocuk işçiliğin yaygınlaşmasının önünü açmıştır.
Çocuklar, işçi çocukları, böyle bir yaşamı hak etmiyor! Kapitalizm var olduğu sürece çocuklara dair sorunlar da, bu sorunları aşma iddiasındaki projeler de gündemde olacak. Fakat kapitalizmin yok edilmesini içermeyen hiçbir proje bu sorunları ortadan kaldırmaya muktedir değildir.
Çocuk işçiliği ile mücadelede nacizane acilen atılması gereken adımlar şunlardır:
Mevzuatın Güçlendirilmesi: Çocuk işçiliğini yasaklayan ve yaptırımları ağırlaştıran yasaların uygulanabilirliğini artırmak.
Eğitim İmkanlarının Artırılması: Çocukların okula devam etmesini teşvik eden ve ailelere ekonomik destek sağlayan programlar geliştirmek.
Ailelere Destek Programları: Çocuk işçiliğinin temel nedenlerinden biri olan yoksullukla mücadele için ailelere ekonomik destek ve sosyal yardım sağlamak.
Kamu Farkındalığını Artırmak: Çocuk işçiliğinin zararları ve yasak olduğuna dair toplumsal bilinçlendirme kampanyaları düzenlemek.
İşveren Denetimleri: Çocuk işçi çalıştıran işverenlere karşı etkin denetim mekanizmaları kurmak ve ağır cezalar uygulamak.
Sivil Toplum Kuruluşları ile İşbirliği: Çocuk işçiliği ile mücadelede STK’larla işbirliği yaparak, sahada aktif çalışmalar yürütmek.
Rehabilitasyon ve Yeniden Entegrasyon Programları: Çalışan çocukların eğitim sistemine geri kazandırılması ve psikososyal destek sağlanması için programlar oluşturmak.
Uluslararası İşbirliği: Çocuk işçiliği ile mücadelede uluslararası kuruluşlar ve diğer ülkelerle işbirliği yaparak, en iyi uygulamaları ve politikaları paylaşmak.
Bu adımlar, çocuk işçiliği ile etkin bir şekilde mücadele etmek ve çocukların sağlıklı bir şekilde gelişimini sağlamak için kritik öneme sahiptir.
Hüseyin ÇAY