Nöbetçi Eczaneler
Prof. Dr. Esergül Balcı
Eğitim sistemimizin en önemli sorunlarından birisi de çocuklarımızın okullaşamamasıdır.
MEB’in yayımladığı 2022-2023 yılı okullaşma istatistiklerine göre; 2012’de ilkokulda okullaşma oranı %99 iken, 2023’te bu oran %93.5’e, ortaokulda ise %93’ten %91’e gerilemiştir.
2002 yılından günümüze 18.432 köy okulu kapatılmıştır. MEB verilerine göre, 2002 eğitim öğretim yılında köylerde 32.401 okul, 3.275.579 öğrenci vardı. 2023’de köylerdeki okul sayısı 13.969’a öğrenci sayısı ise 623.902’ye gerilemiştir.
Köy okullarının kapatılması, okullar arasındaki nitelik farkının artması gibi sebeplerden dolayı her gün 1.2 milyon öğrenci taşımalı eğitim kapsamındaki okullara gitmektedir.
Eğitimimizde, okul sayıları ile öğrenci sayıları aynı oranda artmamış, okul sayıları 2012-2013 eğitim öğretim yılından bu yana %212 artarken, öğrenci sayıları %632 oranında artmıştır.
İmam-Hatip Okulları (İHO) MEB’nın ayrıcalıklı okulları olmuş, 2002 yılında 450 olan imam-hatip lisesi sayısı 1.714’e, 71 bin olan öğrenci sayısı ise 476.739’a yükselmiştir.
İHO’nın sayısı plansız ve programsız bir şekilde artırılmış, diğer okullar da İHO’na benzetilmiştir. MEB, en fazla yatırımı bu okullara yaptığı için diğer okullardaki öğrenciler dezavantajlı duruma düşmüştür.
AKP uyguladığı neoliberal ekonomi politikaları ile eğitimi de özelleştirmiş, özel okul sayısı olağanüstü artmıştır. 4+4+4 sisteminden sonra (2012/2013), özel okul sayısındaki artış oranı %206, öğrenci sayısındaki artış oranı ise %211 olmuştur.
Devlet okullarındaki niteliğin düşmesi nedeniyle durumu iyi olan aileler çocuklarını özel okullara yönlendirmişler, özellikle bu iktidar döneminde, ailelerin GSYH içindeki eğitim harcamaları artarak %22’ye kadar çıkmıştır.
Cumhuriyetin kuruluş felsefesini yansıtan ve yoksul ailelerin çocuklarını yönlendirdiği yatılı okullar, çeşitli bahanelerle kapatılmış, 2002 yılından bu yana bu okulların sayısı 521’den 263’e, öğrenci sayısı ise 278.448’den 49.393’e gerilemiştir.
Yatılı okullar kapatılırken, AKP bu alanı tarikat ve cemaatlere terk etmiş, çocuklarımız tarikat ve cemaat yurtlarına gitmek zorunda bırakılmıştır.
Açık öğretim okullarının sayıları 4+4+4 eğitim modelinden sonra artarken, buna paralel olarak örgün eğitimden kopuşlar da artmıştır. Bu okulların toplamı, 2012 yılında 1.5 milyon iken, 2023 yılında 2 milyona yükselmiştir. Açık öğretime geçişler kolaylaştırıldığı için, örgün eğitimdeki çocuklarımız, çocuk gelin ya da ucuz işçi olmaya mahkum edilmiştir.
Bu arada okuluna ara verip “hafızlık eğitimi” alanları da unutmamak gerek tabii.
Kısaca özetlediğimiz eğitimimizin hal-i pür melali böyle iken, çağ atlayıp dünya ile yarışmamız mümkün mü?
