Nöbetçi Eczaneler
Eray, sonbaharın renkli dokunuşlarıyla süslenmiş bir günün ardından okula gitmek üzere hazırlanıyordu. Yapraklar sarı, kırmızı ve turuncu tonlarda dans ederken, Eray de içinde bir heyecan taşıyordu. Ancak, okula giderken onu bekleyen bir sorun vardı: Arkadaşlarıyla yaşadığı minik bir tartışma. Eray, arkadaşlarıyla her zaman uyum içinde olan bir öğrenciydi, ancak son günlerde bir takım anlaşmazlıklar yaşanmıştı. Havanın soğumaya başlamasıyla birlikte, bu minik tartışmaların ortaya çıkması onu üzmüştü. Eray, arkadaşlarıyla barışmak ve eski güzel günleri geri getirmek istiyordu. Bir gün okula giderken, renkli yapraklarla kaplı yolda düşüncelere daldı. Sonunda, Eray karar verdi ve arkadaşlarıyla konuşmaya karar verdi. Sınıfa girdiğinde, sakin bir köşede oturan arkadaşlarına doğru ilerledi. Onlarla konuşarak, duygularını paylaşmaya karar verdi. Arkadaşları, Eray’in samimi sözleri karşısında şaşırdılar ve hemen özür dilediler. Meğerse her biri, kendi sorunları ve endişeleri nedeniyle birbirleriyle iletişim kurmaktan çekinmişlerdi. Eray, arkadaşlarının hislerini anladığını belirterek, birbirlerine daha fazla anlayış göstermeleri ve iletişim kurmaları gerektiğini söyledi. O gün, Eray ve arkadaşları birbirlerine daha fazla zaman ayırmaya ve birbirlerini anlamaya karar verdiler. Minik bir tartışma, aslında daha derin bir bağın ve anlayışın başlangıcı olmuştu. Sonbaharın renkleriyle süslü okul günleri, dostluklarını daha da güçlendirmişti. Bu hikaye bize, bazen sorunlarla yüzleşmek ve iletişim kurmak, dostlukları güçlendirmenin ve anlayışın kapılarını aralamanın bir yolunu gösteriyor.
Elçin Durmaz
