Nöbetçi Eczaneler
Gerçek sevgi, çocuğuna sürekli koltuk değneği mi olmaktır, yoksa, tek başına ayağa kalkması için, geri çekilmek midir?
Atalarımızın dengeden uzak çocuk eğitimleri gibi, bizler de iyilik yapalım derken, çocuklarımıza istemeden zarar veriyoruz. Onların hayattan korkan, beceriksiz, üretmeden sadece tüketen ve benmerkezci olmalarına neden oluyoruz.
Çocuklarımızı yetiştirirken, onların güçsüz ve sürekli biz yetişkinlere ihtiyaçları olduğunu düşünmek yerine, kendi bireysel sorumluluklarını almalarına izin verelim!
Emek vermeden kolayca almaları yerine, alma ve verme dengelerini kurmalarına destek olalım!
Üretmenin güzelliğiyle buluşmaları için, hayatlarına karışmayı bırakalım!
Tüm kontrolü onlar üzerine çevirmek yerine, neden çocuklarımızın güçsüz varlıklar olduklarını düşündüğümüzü sorgulayalım ve kontrol etme ihtiyacımızın geldiği yeri keşfedelim!
Kendi korku ve kaygılarımızın kaynağını kurutmaya geçelim ki, çocuklarımızın zihinlerini, kendi korku ve şüphelerimizle doldurmayalım!
Belleğimizdeki eskimiş ve işimize yaramayan bilgilerden kurtulalım ki, onları gerçek sevgi-şefkat-güven ve sağlıklı ilişkiler içinde büyütebilelim!
Anne-baba ve çocuk, hep birlikte, sevginin güvenliği içindeki günlere kavuşmanızı diliyorum.
Ümit SAMUR
