Ana Sayfa Arama Galeri Video Yazarlar
Üyelik
Üye Girişi
Yayın/Gazete
Yayınlar
Kategoriler
Servisler
Nöbetçi Eczaneler Sayfası Nöbetçi Eczaneler Hava Durumu Namaz Vakitleri Gazeteler Puan Durumu
Sosyal Medya
Uygulamamızı İndir

Sen Benimsin – Bölüm II

… Zeynep her zamanki

Zeynep her zamanki gibi su ısmarlamak için telefon açtı. “Merhaba Ömer,” dedi elinden geldiğince cilveli bir sesle. “Bir damacana su isteyecektim. Öyle bir içim yanıyor ki.” Dudaklarını büzerek konuştuğu belliydi.

“Ben geldiğimde…” Ömer cümlesini bitiremedi.

Zeynep bayılacak gibi olmuştu. Ah güzel Allah’ım, demek o yazı benim içindi diye düşündü.

“Ah Ömer, bunu ne kadar bekledim bir bilsen, durmadan su alıyordum…”

“Dinle,” diye araya girdi Ömer. “Ben geldiğimde…”

“Hişşt, hiçbir şey söyleme Ömer, sen yeter ki gel. Bekliyorum.”

Zeynep hazırlanmaya başladı. Kırışıklıkları kapatmak için yüzüne pudra sürdü, bol bol makyaj yaptı. Bir yandan da neşeyle şarkı söylüyordu. Niyetleri konusunda hiçbir şüpheye yer bırakmayacak bir elbise seçti.

Saatin tik-taklarıyla önce dakikalar, sonra da saatler geçti. Sokaktaki lamba titreşerek yandı. Zeynep artık Ömer’e telefon etmek üzereydi, bir şey mi oldu acaba diye meraklanmıştı. Tam o sırada kapısına yapıştırılmış notu gördü. Kalın uçlu siyah keçe kalemle, büyük harflerle yazılmış bir nottu:

BEN GELDİĞİMDE BOŞ DAMACANAYI KAPININ ÖNÜNE BIRAKMIŞ OLUN LÜTFEN, BUNDAN SONRA KAPIYI AÇMANIZA GEREK YOK.

Zeynep yüreğinde bir ağırlıkla süslü kostümünü çıkardı, düşünebildiği en hüzünlü şarkıları söylemeye başladı. Sonunda da yavaşça sızdı. Gözleri kapanırken, “Mesaj… bana değilmiş…” diye mırıldanıyordu.

Uzunca bir süre ortalarda görünmedi. Evinde en şiddetli kuraklığı atlatmasını sağlayacak kadar su olduğu kesindi.

Mustafa da yazıyı birkaç gün boyunca etraflıca düşündü, sonunda mesajın kendisine yönelik olduğuna karar verdi. Yaşlı annesi yakında ölecekti demek. Allah annesini yanına almak istiyordu, mesele buydu. Neşeli bir sesle konuşmaya çalışarak annesini oturma odasına çağırdı, karşısına oturttu.

“Anneciğim, yakında öleceksin.”

“Ne? Bir şeyim yok ki oğlum, bu da nereden çıktı?”

Mustafa bulunan notu anlattı, yazının annesine hitaben yazılmış olduğunu açıkladı. Sonra koşup bir mezura getirdi. “Evet evet, on metre yeter de artar bile bence.” Biraz düşündü. “Cenazene kimler gelir acaba, bence herkes gelir, bütün tanıdıklarımız gelir.”

Annesi şok içinde ağzı bir karış açık oturuyordu.

“Alo Hasan Dayı? Şey, annem ölecek de onu haber verecektim.”

“Nereden mi biliyorum? Hiç işte, içime doğdu. Ne zaman mı?” Saatine baktı. “Her an olabilir, belki bu gece.”

Devam edecek…

Tüm Hakları Saklıdır. | Renowtech