İlahi Papara 13. Bölüm

HİKAYE TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR

Cin faytondan bir kasa mektupla geri döndü, hepsini Zeynep’in ayaklarının dibine boşalttı.

‘’Bunlar da sana. Sen yenisin, belli.’’

‘’Nereden anladın?’’

‘’Eh, siyasetçi olmak için küçüksün. Yeni ölenden başka kim bu kadar konuşulur ki?’’

‘’Kim konuşuyor?’’

‘’Yaşayanlar.’’

‘’Sen ölü müsün?’’

‘’Ölüye benzer halim mi var benim? Cinim ben cin. Ateşten yaratıldım.’’

Ayağının dibindeki zarflardan biri alev alınca aceleyle kağıdı sağa sola sallayıp üflemeye başladı.

‘’Da işte, kontrol etmesi zor oluyor bazen.’’

‘’Ruh değilsin demek.’’

‘’Postacıyım yahu, kuryelik yapıyorum.’’

‘’Ah.’’

‘’Zeynep, kızım. Cinlerle hoşsohbet olunmaz. Bırak işini görsün.’’

‘’Neden, günah mı?’’ Cin alınmış gibi öksürdü, ağzından küçük kül parçaları savruldu.

‘’Sizinle ilgili her şeyi zaten bildiğim için olabilir mi acaba? Çok sıkıcı oluyor.’’

‘’Her şeyi mi?’’

‘’Herhalde yani. Bizi boşuna gelecekten haber almak için kullanmıyorsunuz ya!’’

‘’Peki, eğlenmek için ne yaparsınız?’’

‘’Sizi kandırırız. Bir postacı, bir kuaför ve bir diktatör. Olup biten her şeyi bunlar bilmeyecek de kim bilecek?’’

Zeynep ağzını açacak oldu, postacı cin hemen susturdu.

‘’Hayır, eşiğe oturanın karnına girmiyoruz. Neden yapalım ki, çok saçma!’’

Zeynep’in gözleri faytona takıldı. Bir köşede büyükçe Süleyman yazıyordu.

‘’Süleyman’a çalışıyorsunuz demek.’’

‘’Yok canım, o şirketin adı. İhaleyi biz aldık.’’

Zeynep anlayışla kafa salladı.

‘’Dağıtıma geç kalıyorum, gideyim artık.’’

Fayton gözden kaybolmadan önce dönüp şefkatle gülümsedi Zeynep’e.

‘’Arkadaşının söylediklerine çok üzülme, cehennemde çoktan marka oldu o.’’

Zeynep ağacın diğer tarafından gelen sesleri duyup etrafını dolandı. Sakine ağlıyor, Mümtaz kadıncağızın dizine hafif hafif dokunarak teselli etmeye çalışıyordu. Genç kadın, yerde ki kağıdı eline aldı, hiçbir şey göremedi.

‘’Sadece mektubun sahibi duyar.’’

‘’Duyar mı?’’

Devam edecek…