Uyuma Hakkı

Transhümanizm 1980’lerden beri süregelen insanı mükemmelleştirme girişimi. Buna göre biyolojimizden, doğamızdan getirdiğimiz belli özellikler mükemmelliğimizin önünde bir engel. Yaşlanma, yorulma, hastalanma gibi doğal süreçleri eksiklik olarak yorumlayan bu akım, bu gibi deneyimleri ortadan kaldırmayı amaçlıyor. Tahmin edilebileceği üzere bu akımın nihai amacı er ya da geç ölümsüzlük durumuna ulaşmak. Ölümlü olmak bir eksiklik olarak kabul ediliyor.

Peki hastalanma, yaşlanma, yorulma hatta ölümlü olmak gerçekten eksiklik ve kusur olarak kabul edilebilir mi? Aslında çok uzun bir süredir bu gibi olguların en azından “istenmeyen durum” olarak kabul edildiği bir düzende yaşıyoruz. Daha genç ve güzel görünüme odaklanmış estetik operasyonlar, asla yorulmayacağımızın ve hep enerjik kalacağımızın garantisini veren vitamin hapları, bunca yapaylık içinde sözde sağlıklı beslenme takıntısı ile içerik üreten sosyal medya…

Nihayetinde tüm bu içerikler bizim hep daha çok çalışmamıza, daha sıkı çalışmamıza, daha fazla yorulmamıza, daha fazla tolerans göstermemize, işi eve götürmemize, daha çok kahve içmemize sonra bir kahve daha içmemize neden oluyor. Nedense ne kadar yorulmayacağımızı kabul edersek o kadar daha fazla emek gösteriyoruz, o kadar daha az karşılık alabiliyoruz.

Toplum ve birey olarak ya bu imkansız ideallerin peşinden gidip hüsrana uğramayı seçebiliriz ya da ölümlü olduğumuzu, yaşlanacağımızı, bazen yorulabileceğimizi, hatalar yapabileceğimizi kabul edip daha gerçek bir hayat sürebiliriz. Belki bir kahveye daha ihtiyacımız yoktur, belki uyumaya ihtiyacımız vardır.

Berçem Şen

Dokuz Eylül Üniversitesi, Felsefe.

beriiisen@gmail.com