Hoşgörü

Benim bahsettiğim ve şaşırdığım ise insanların en mutlu anlarında bile, o mutluluklarının kısa sürmesi diyebilirim. Sürekli olarak tüketici bir toplum yolunda ilerlememiz ve mutluluğu alışveriş yapmak gibi bir şeyler tüketmekte aramamız ilginç geliyor. Bisiklet sürüp, kitap okumak gibi bana göre eğlenceli olan oyunlar dahi artık neredeyse oynanmıyor. Mutluluğu belirli bir mekân içerisinde gören ve kısıtlayanlar aslında kendi hayatlarından çalıyor. Ağır sanayi gibi bölümlerde çalışmasına rağmen akşam eve geldiğinde güler yüzlü olan işçiler, mutluluğu en çok hak edenler arasında gözüküyor. Ülkemizde yaşayan gençlerin hayata karşı karamsar olmasını, eleştirmiyor ve bu gerçeği görüyorum. Yaşanan her şeye rağmen bir yerlerde sıraya girenler, insanları kırmamak için mücadele edenler olduğunu biliyorum. Bu insanlar olmasaydı evren zaten yaşanmaz bir hal alırdı. Dünyaya verdiğimiz zarar ile beraber evren ne kadar yaşanılabilir?