Sevgi Çemberi

Asık suratımıza, tatlı gülümsemeler çizelim… Etrafımıza bir bakalım. İnsanlara tebessümler sunalım, Bir çember oluşturalım, etrafına güzel insanlar biriktirelim buna sevgi çemberi diyelim… Nitekim bizim en çok sevgiye ve kuracağımız o çembere ihtiyacımız var. Hayat öyle ki beraberinde hep olumsuzlukları getiriyor. Bizi tüm aksiliklere karşı kurtaracak olan güç kurduğumuz o güçlü insan ilişkileridir. Bağlarımız ne kadar güçlü ise aksiliklere karşı mücadelemiz o denli başarıya ulaşır. Bazı anlarımız olacak. Her şey anlamını yitirmeye başlayacak. Nefes dahi alamayacak durumlarımız olacak… Uykularımızı kaçıracak türden kâbuslarımız olacak. Ve gecenin yalnızlığında bol bol düşünme zamanlarımız olacak… Belki de o an için durumun içinden sıyrılamayacağız. Geçmeyecek düşüncesi hâkimiyetini ilan etmeye başlayacak… Acı her zerremize işlemeye başlayacak. Hayatın acı tablosu karşısında yenik düşeceğiz… Bu noktadan sonra bir ama demek gerekiyor. Sığındığımız tek teselli olan zamana yenik düştüğümüz bu durumun geçmesini beklemiyorum. İnsanın içinde olan sabır duygusuna güveniyorum. Ve şunu diyorum. İnsan alışır her şeye… İşte alışmayı bekleyeceğiz. Ruhumuza biraz üflediysek ve kendimizle birazcık yüzleştiysek şimdi yeniden ayağa kalkma vaktidir. Oluşturduğumuz o sevgi çemberine dâhil olalım. Sıkı sıkı geri kalan sevdiklerimize sarılalım.