Estetik Kaygı

Dünyaya bir sürü deneyimle geliyoruz. Her birimiz; bizden önce yaşayanların ve bizden sonra yaşayacakların bilgilerini taşıyan bir kurye gibiyiz. Doğa’nın içine doğma doğamız gereği doğanın bir parçası oluyoruz. Merakımızın peşinden doğaya gidiyoruz, merakımız doğada deneyim halini alıyor. Bu keşfe bayılıyoruz. Deneyimleme dürtümüz biz ölene kadar, durmaksızın devam ediyor. Bu deneyimlerden elde ettiğimiz bilgiler sayesinde tecrübeler elde ediyoruz. Tecrübeler neticesinde yargılarımız oluşuyor. Yargılarımız sayesinde iyi-kötü, güzel-çirkin, doğru-yanlış gibi soyut kavramlar düşünce dünyamızda yer buluyor. İnsanın doğa ile ilişkisine baktığımız zaman “estetik ile ilgili düşüncelerimiz deneyimlerimize bağlı olarak şekilleniyor” yargısına varmamız olağan görünüyor. Basit bir gözlemle bu önermenin doğruluğunu görebiliriz. “Belirli bir bölgede yaşayan ve belirli bir kültüre maruz kalan insanların, benzer estetik zevklere sahip olduğunu görmek mümkündür.” gibi bir önerme birçok insana doğru gelecektir. Bireysel deneyimleri hesaba katarak bu insanlar arasında “estetik algı farkının” olması meselesini de gayet anlaşılır bulabiliriz. Doğayı taklit eden sanat eserinin kalifiye olup olmadığını bizzat taklit edilene bakarak doğruluyor. Bu davranış biçimi zamanla insanda estetik dikkat denen davranışı geliştiriyor.