Vur abalıya

Çok güzel deyimlerimiz var.  “Vur abalıya” deyimi haksızlığa uğrayan, çok çalıştığı halde kendini savunamayan insanlara yapılan eziyeti anlatır. Bazı insanların hak mücadelesi verirken izleyen seyircilerin ezenden, güçlüden yana tavır almasını eleştiren bir deyim. Böyle bir haksızlık olduğunda adil olabiliyor muyuz? Genelde işin kolay tarafını seçiyoruz, yani abalıya vurmak toplumumuzda gelenek olmuş.

Abalıya vurma görevini en ön safta yapan kesim, basın kurumları olmuş. Seçime kısa süre kala eleştirilerin en çok yapıldığı kesim muhalif partiler ve liderleri oluyor. Bunu yapan yandaş gazeteciler hükümetten alacakları avantajlar için ana muhalefetin lideri başta olmak üzere, abalı vatandaşı bile sıra dayağından geçiriyor. Her hükümet eleştirisine canla başla karşı argümanlar bulup saldırıyorlar. Sosyal medyada aynı argümanları kullanarak troller saldırıya devam ediyor. Bu saldırıların yalanlar ve hakaretlerle dolu olmasının önemi yok. Haksızlıkları yapanlar, adalet tarafından “eleştiri sınırları içinde, ifade özgürlüğü” denilerek korunuyor. Bu senaryo basın yayın organlarında ne kadar çok seslendirilirse, medya patronları iktidardan nemalanıyorlar. Bu nedenle basın organlarının sürekli tokatladığı, sürekli yıprattığı kesim muhalifler. Günümüzde yandaş medyayı, reklam veren şirketlerin desteklediğini biliyoruz. Gerçek gazeteciliği reklam vermeyerek susturma yöntemi yıllardır devam ediyor. Basın çalışanlarının büyük çoğunluğu ezilenlerin içinde yer aldıkları halde, çaresiz iş verenlerinin sürdürmek istediği politikayı seslendirerek evine ekmeğini götürebiliyorlar.

Gerçek gazetecilere ve gazetelere de haksızlık yapmayalım. İşin kolayına kaçmadan araştırma yapan, haksızlığı ortaya çıkarmak için haber yapan gazeteciler de var.  Duyduğu arızalı icraatı araştırıp ortaya çıkar sonra yayınlayacak yer bul. Sonrası bu gazetecilere her türlü baskı. Bir de muhalefete atıp tutmanın hiç tehlikesi yok. Karakolla, mahkemeyle, cezaeviyle hiç işiniz olmadan yıllarca idare edebilirsiniz.

Basının haksızlıkları araştırarak, yanlışlıkları ortaya koymasını ve halka duyurmasını yaşanan doğal felaketlerde tekrar görmeye başladık. Gazeteler aksayan icraatları duyurarak, toplumun sigortası olma görevini tekrar ne zaman yerine getirecek? Şimdi muhalefette oldukları halde abalı yerine konulan siyasiler, eğer yönetimi devralırsa, dayak yemeye yaptıkları her icraattan sonra devam edecekler gibi görülüyor.  Bu olursa basın gerçek görevine geri döndü, baskılardan kurtuldu diyebiliriz. Geçmişten beri biriken üstü kapatılmış tüm hataları ortaya çıkarmak gazetecilerin yıllarını alacak. Yeter ki doğrudan yana olsunlar.