Derdim Ülkemden Büyük

Bilim ile ilimi birbirinden ayırt etmeliyiz.

Evet bende biliyorum,

Gün birlikte olma günüdür.

Ama bildiğimiz değer verdiğimiz, önemsediğimiz,

konuları da buradan birbirimiz ile paylaşmalıyız.

Yani iğneyi kendimize, çuvaldızı da karşımızdakine batıralım.

Malum, konumuz deprem.

Ne ilk nede son olacak.

Siyasilerin beylik cümlelerinden söz etmeyeceğim.

Bıktık artık aynı nakaratları dinlemekten.

Sorun var ve net,

Çözümü bilimde, kararlılıkta ve kimsenin gözünün yaşına bakmadan uygulamakta.

Öncelikle TOKİ, kapatılsın. Çünkü hiç hesap sorulamıyor, sorulmuyor.

Kentlileşmeyi bundan sonra her kentte var olan,

Müteahhitler birliği yönetimlerine verilsin.

En azından hesap sorulabilir,

Nedense devlet memurları bir açık kapı bulup,

Kendilerini, meslektaşlarını koruyor.

Örnek mi?

Geçtiğimiz yıllarda Çanakkale AFAD da

meydana gelen usulsüzlükler, yolsuzluklar.

Sonuç ne oldu?

Müdürü görevlendirenlerden hesap soruldu mu?

Yapanın yanına hep yaptığı kar kalıyor.

10 İlimizde neredeyse Coğrafya değişti,

Doğru dürüst yardım organizasyonunu birlikte yapamıyoruz.

Varsa yoksa abuk bir siyaset.

Kurumlara güven kalmamış,

En birbirimize ihtiyacımız olduğu günde,

Yine birbirimizi yemeye çalışıyoruz.

Kan verilecek, yerelde yurttaşlar Kızılay başkanının

Bozcaada’da yaptığı imar konularını gündeme getiriyor.

Yahu ne oldu bize?

Ne dinimizin gerekliliğini yaşayabiliyoruz,

Ne de insanlığın olması gereken eylemlerini.

Yazık,

Hem de çok yazık.

“Derdim Ülkemden büyük oldu”