Göçmen

Göç hakkında yazı yazacak en son insan benim galiba, ama göçmenlik, sıla, gurbet yazıları, şiirleri, filmleri beni hep duygusallaştırmıştır. Önce göç hakkında yazı yazacak son kişi niye benim onu açıklayayım. Doğduğum kentten tatil dışında hiç ayrılmadım ve 10 km bile uzak olmayan mahalle değişikliğinden başka bir deneyimim yok. Ailem ise 1000 yıldan uzun zamandan beri var olan bir kasabadan hiç ayrılmadan kuşaklardır yaşadığının emareleri olan bir soydan. Belki 1071 yılından önce bile Torosların sonundaki iri bir dağın gölgesinde yaşayıp gidiyorlarmış. Ailenin en çılgını babam memuriyeti nedeniyle 400 Km uzağa giden ilk kişi. Ben onu bile yapamadım.

Göçmen kuşları hayranlıkla izlerken çağımızın gelişmelerinden uydu ile göçmen kuşları takip eden bir site ilgimi çekmişti. Özellikle Türkiye üzerinden Afrika’ya göçen leylekler hayranlıkla takip ettiğim canlılar. Yine üzerimizden uçup giden bir leyleğin ulaştığı nokta beni çok etkiledi. Leyleğin adı Felix. 15 Temmuz 2022 tarihinde uydu takip sistemi bu leyleğe takılmış. İki aylık olduğunda takılmış olsa Mayıs ayında yumurtadan çıkmış bir leylek civcivi düşünün ki şimdi Güney Afrika Cumhuriyeti’nin başkenti Johannesburg yakınlarında kışı geçiriyor. Ağustos ayında yola çıkmış Türkiye’yi birkaç gün içinde köşeden köşeye geçerek Ürdün üzerinden yoluna devam etmiş. Eylül ve Ekim aylarını Orta Afrika’da geçirip bir soluklanmış ve yoluna devam etmiş. Aralık ayında uygun bir yuva olarak Johannesburg tarlalarını seçmiş. Kat ettiği yol 12.000 km ve 18 ülkenin üzerinden geçmiş. Bu genç leyleğe hayran olmamak mümkün değil. Kendisini ayrıca çok kıskanıyorum. Nasıl böyle bir şey yapmak isterdim anlatamam. Tatil yolculuğu yaparken bile öf pöf diyerek yola çıkarım ama leyleği de kıskanıyorum. Benimde birkaç uzun tatil yolculuğum oldu. Onlardan birinde Endonezya’nın Bali adasına kadar gittim. Orayı çok beğendim. Öyle beğendim ki bir daha da öyle uzun uçak yolculuğu gerektiren hiçbir yere gitmedim. Benim göçmenliğim de bu kadar.

Gençlik çağımda dinlediğim Yeni Türkü grubunun Zamansız albümündeki Dönmek şarkısı beni çok etkilerdi. Murathan Mungan’ın sözlerinde geçen “Neresi sıla bize, neresi gurbet? Yollar bize memleket” kelimeleri hiç yaşamadığım sıla hasretini bana hissettiriyordu galiba. Benim göç isteğim duygusal ama şimdi ülkem insanlarının sürüklendiği göç isteği tamamen yaşamsal. Bizim Felix leylek gibi yaşama iç güdüleri onları göçmeye mi zorluyor?