Nöbetçi Eczaneler
Bertrand Russell “insanlar bilgisiz doğar aptal değil, sadece eğitilerek aptal olurlar” diyor.
1980’li yıllardaki öğretmenliğim sırasında, bir arkadaşımın tembel bir öğrencisi vardı. Öğretmeni öğrenciyi çalışması için sürekli uyarıyordu, memur olan ailesi de çalışması için çocuğun üstüne düşüyordu.
Bir süre sonra öğrenci öğretmenine “ailem de siz de ‘çalış çalış’ diyorsunuz, siz çalıştınız da ne oldu sanki? Üç kuruş para kazanıyorsunuz, ben köşeyi döneceğim” dedi.
Aslında bu yaklaşım, 80’li yıllarda giderek yerleşmeye başlayan kısa sürede köşeyi dönmeci ve bireyci kültürün bir yansımasıydı. Köşeyi dönmek için her şeyi hak gören zihniyet, topluma pompalandı.
Bugün de okul çağındaki pek çok genç Vlogger, YouTuber-Influencer vb. alanlarda şöhret olma ve kısa zamanda büyük paralar kazanma hayaliyle yaşıyor.
Bu uğurda işine yarayacaksa TİK-TOK kanalında ağlayarak hediye dilenmek, canlı yayında isteyene soyunmak hatta cinsiyet değiştirmek bile mubah görülüyor.
Biyolojide XX ve XY kromozomlarından başka bir cinsiyet olmadığına göre bu gençleri yönlendiren nedir? Öğretmenleri mi yoksa toplumdaki sosyo kültürel çürüme mi?
Bunu anlamak için öncelikle eğitim ile öğretim farkını yerli yerine koymak gerekiyor.
Eğitim, Çocuğun anne karnına düştüğü andan ölünceye kadar devam eder, her zaman her yerde, ailede, arkadaş çevresinde, okulda, kültür-sanat ortamında olur.
Öğretim, belli bir ortamda (okulda), belli bir program dahilinde yürütülür.
Sonuçta her ikisinde de kendi yaşantısı yoluyla ve süreç olma özelliği vardır. Ancak birisi okul ortamında kasıtlı olarak ve olumlu yönde yapılırken, diğeri toplumun her düzeyinde karşılıklı iletişim ile hatta istenmeyen şekilde de oluşabilir.
Görüldüğü gibi eğitim sadece okulla sınırlı olmayıp, sosyo-ekonomik, toplumsal, kültürel bir olgudur. Birleşik kaplar misali toplumun her kesiminden etkilenir ve etkiler.
Eğitimle ilgili kararların sonuçları tüm toplumu etkilediği gibi gelecekteki 10-15 yılda ortaya çıkar. O zaman da karar alanları bulmak ve hesap sormak mümkün olmaz, kaçan yılları geri getirmez.
Gerçi son 20 yıldır eğitimle ilgili çeşitli yanlış kararlar alan AKP, hala iktidarını koruyor ama bakanlar sürekli değişti ve karar alanlar gitti. Örneğin 4+4+4 kesintili zorunlu eğitim sistemi başladığı günden itibaren sorunlu idi, böyle de devam etti. Bu sistemle bir çeşit “kayıp kuşak” yaratıldı.
Bir yanı tarikatların karanlık odalarına, diğer yanı tek boyutlu ekranlardan pompalanan ve tüketim bağımlılığını yücelten çürümeye doğru evrildi.
Cumhuriyetimizin kuruluş yıllarında Atatürk’ün öğretmenlere verdiği, “fikri hür, vicdanı hür, irfanı hür nesiller yetiştirmek” ideali, bugün ne yazık ki SEXLESS (cinsiyetsizlik) ve youtuber çılgınlığının baskısı altında.
Bu önemli konuyu derinlemesine ele alacağız.