Yaşar Yuhay! Yaşar Spor!

Bugün, Ayakkabıcı Yaşar olarak tanınan, değerli dostumuz, ağabeyimiz Yaşar Yuhay’ın, 122inci vefatı yıldönümü, kendisini rahmet ve minnetle anıyoruz. Hakka yürüdüğü 3’cü seneyi devriyesinde, onun için yazdığımız köşe yazımızı, bugün yine yayınlıyoruz. O gitti ama kalplerde yaşıyor. Onu hep, şu anda Kent Müzesinde bulunan bisikleti ile dolaşırken hayal ediyoruz. Onu hep, Kent Müzesinde bulunan Bisikleti üzerinde hayal ediyoruz. Buyurun.”
“O, Çanakkale’nin en sevilen simasıydı. O bir Türktü.  O koyu bir Atatürkçüydü. Ben Türkoğlu Türküm diyordu. Ay yıldızlı bayrağımız için ölürüm derdi. Ben, bu topraklarda doğdum, burada öleceğim diye haykırırdı. Adam gibi adamdı. Ahilik geleneğini sürdüren, nadir esnaflardan birisiydi. Herkesin bildiğinin aksine, parada pulda gözü yoktu. Aradığı tek bir şey vardı. Dostluk arkadaşlık ve vefa. O bizim, Levent Ordulunun. Mete Tunçoku’nun kadim dostuydu. Ayrılmaz bir kareydik. Onsuz bir yere gitmez, o olmadan lokmalar boğazımızdan gitmezdi. Ama kader bizleri ayırdı. O gidince darma duman
olduk. İki saat görmedi mi telefon açar,”Koca Yusuf, nerelerde kaldın” diye sorardı. Şu anda, Kent müzesinde bulunan, meşhur bisikleti ile Çanakkale’yi turlar, dostları, arkadaşları, esnafları gezer, hal hatır sorardı. Elazığlıları, Gakgoşları, bizim arkadaşlığımızdan dolayı çok severdi. Dükkâna uğrayan bir Elazığlı olursa, hemen telefon ederdi. Ayrıca Dünya milletlerinden her kim gelirse gelsin, onun mütevazı dükkânına uğrar, çayını kahvesini içerdi. Birçok yabancı dil bilirdi. Onlarla dostluk, ahbaplık kurardı. Hatta Avustralya Büyükelçisi Çanakkale’ye ilk geldiğinde, mekâna uğramış ve İspanyolca sohbet etmişlerdi. Kadim Dostumuz tam 55 yıldır bu dükkândaydı. Çanakkale’nin, çarşının Sembolü olmuştu.
Kepenk, indi
 Ölümünden, tam 3 yıl 8 ay sonra kepenk kapandı. Anlattığımız
efsane isim, Yaşar YUHAY, yani Yaşarspor’du. Merkez fırınının
yanındaki Ayakkabı dükkânında asılı YAŞARSPOR tabelası 55 yıl sonra indirildi. Dükkân satıldı. O şimdi, kent müzesindeki bisikleti
üzerinde çektirdiği fotoğraflarla, ömür boyu hatıralarda yaşayacak.
Yaşar baba! Rahat uyu. Sen bu milletin gönlünde taht kurdun. Ulu Önder Atatürk’ün dediği gibi,”Millet sevgisinden daha büyük mükâfat yoktur” vecizesinin yaşayan örneğiydin. O bütün karşı fikirleri, doktrinleri, fraksiyonları alt üst eden, onları bir araya getiren gönül adamıydı. Vefatında, sağcısından solcusuna herkes oradaydı. İnanılmaz bir tablo vardı. AKP’lisi, MHP’lisi, CHP’lisi, DSP’lisi, DP’lisi her partiden, her görüşten her inanıştan insanlar vardı. Mevlana’nın dediği gibi ”Gel gel. Kim olursan ol gel.İster Putperest, ister Mecusi,ister Hıristiyan,ister yemin edip de, yeminini bozmuş ol. Yine gel.Bizim dergahımız ümitsizlik dergahı değildir” felsefesini yaşatan nadir insanlardan biriydi. “Ölmez bir eser bırakmak, belki hiç ölmemekten hayırlıdır” Hadis-i şerifine uygun olarak, ölmez bir isim bıraktın. Musevi’ydin ama bütün dinlere saygılıydın. Allah inancın üst düzeydeydi. Nur içinde yat baba. Yaşarspor tabelası indi ama bu kalpler seni unutmayacak. Yazımızı rahmetli Barış Manço’nun bir şarkısının sözleri
ile noktalıyoruz.
Unutma ki dünya fani
Veren Allah alır canı
Ben nasıl unuturum seni

Can bedenden çıkmayınca” Bugün 12’ci ölüm yıldönümünde yine, rahmetle anıyoruz. Sağlıcakla kalınız.