Kendi yolunda yürümenin hızlı planlarını yapalım ister misiniz? Biz bir yola çıkmak isteriz ama yol bize görünmez olur. Birçok fikir olur ama her şey birden karışmaya başlar. Çok düşünüyorum ama çözüm yolunu bulamıyorum dersiniz. Bir şeyler değişmelidir ama bir karar veremezsiniz. Bir insan nasıl karar verir değişime? Ben taşlı yollarımı anlatayım siz kendi kararınızı verin.
İlk değişimi fark ettiğimde her şey buraya kadar demiştim. Haydi hazır mıyız değişime diye sordum aileme. O günlerde bana sorsanız gerçekten küllerimden yeniden doğdum derdim. Kül olmak için yeterince yanmak gerekiyormuş bunu sonra anladım. Parasız kalmak, sağlığımda sorunlar daha ne olabilir ki dedikçe geliyormuş. Bir şeyler ters gidiyor böyle olmamalıydı dediğim gün her şey değişti. Siz biriktirdiğiniz deneyimlere güvenmedikçe hayat size içinizdeki potansiyeli görme fırsatı vermiyor. Bir yaz ayı boyunca en iyi bildiğim şeyi yapıp inandığım işi anlattım. İkiyüzelli şirket aramışım. Bazılarıyla sadece sohbet ettim. Sonunda elli şirket ile çıktım o yazdan. Artık yeni şirketin adı duyulmaya başlanmıştı. Her yeni başlangıç aslında daha önce ektiğiniz tohumların filizlenmiş olması demekmiş. Zihnimde hep bir yerlerdeymiş o bilgiler. Çocuklukta ekilen o tohumlar sorun anında filizlenmeye başlıyormuş. Bazen hayat hızlıca düzeltiyor her şeyi. Bazen de ağır ağır. Enerji çalışmalarında kişinin en yüksek hayrına ve dayanabileceği en yüksek seviyede diye niyet edilir. Hayatta size dayanabileceğiniz hızda değişimi veriyor. Hep çalışmam gerektiğini ve çalışmazsam paramın olmayacağını düşündüm. Oysa çalışmanın kendini perişan etmek olmadığını, zevkli hale getirilebileceğini öğrendim. Bir işi zorlada yapsanız onun içinde bize iyi hissettiren nedeni bulmamız gerekir. Bir otel işlettim mesela. Herkesin gördüğü o yeşil doğa bana sadece sabahları o renkte göründü. Geri kalanını o zaman sorsanız simsiyah derdim. Herkesin hayali olan iş bana sanki pranga gibiydi. Çok acıklıydı anlattığım hikâye. Herkese anlatmaksa bu dramı daha da yayıyordu. Çok haklısın dedikçe bir ferahlama. Dramımı büyüten herkese sımsıkı sarıldım. Her gün ağlayan ben, bir gün yeter artık dedim. Bu dram fikrinden beni kimse çıkaramaz. En acıklı hikâyeye sahibim de egodur biliyor musunuz? Her şeyin eni benim yani.:)
Kontrollü olarak acı fikrinden uzaklaştım ve yol görünür oldu. Başka ihtimalleri yaşayanları inceledim. Nasıl çıktıklarına bir baktım. Şimdi buradayım. Bu nedenle ilk adım CESARET tir.
Adım adım anlatacağım size. Herkes kendi hayatı için biricik ama hiçbirimiz üstün özelliklere sahip değiliz. Ben yaptım sizde yaparsınız.