ANKETÖR

“Bayan!”

Arkamdan birinin hızla gelmekte olduğunu fark ettim. “Bayan, bir saniyenizi alabilir miyim?” Bu hitabı da hiç sevmem. Sesin sahibi, yirmili yaşlarında, kısa boylu, çocuksu mizaçlı bir tipti.

“Buyrun?” dedim, karşımda nefes nefese konuşan gence şaşkın gözlerle bakarak.

“Anket yapıyorum da, size üç tane soru sorabilir miyim? Karşılığında bu fener ve mum takımı sizin olacak.”

Hayatımda duyduğum en ilginç anket teklifi buydu sanırım. “Hiç havamda değilim” dedim, gerçekten değildim.

“Bayan, lütfen. Sadece üç tane soru soracağım. Bir…”

“İstemiyorum arkadaşım, sorma” dedim, hızlı adımlarla yürümeye devam ederek. Anketörün bu ısrarcı hali gerçekten sinir bozucuydu.

“Bir: en sevdiğiniz çiçe…”

Sinirle kulaklarımı tıkadım, işi inada bindirmiştim. “İstemiyorum, dedim. Aaa… Duymuyorum bak seni!”

Fakat çocuk işi daha da inada bindirmişti:

“… Çiçek nedir? Şey sevdiğiniz, en sevdiğiniz çiçek? Bu birinci soruydu…”

Çocuk, ben adımlarımı ne kadar hızlı atarsam o kadar hızlı yürüyor, elindeki kağıda bakarak utana sıkıla suallerine devam ediyordu.

“Papatya” dedim, her ne kadar sinirlensem de, çocuğun hali giderek komik gelmeye başlamıştı gözüme. “Oldu mu?”

Gözleri parladı. “Oldu! Teşekkür ederim! İki: en sevdiğiniz süper kahraman hangisidir? Bu, biraz saçma oldu galiba, değil mi? Ama aklıma bu geldi, kusura bakmayın. Benim Maske, en sevdiğim… Sizin?”

    ‘Aklıma bu geldi’ mi demişti? Bu ne saçma bir ankettir, yarabbi!

“Kurşun Asker” dedim, bir anda gözlerim dolmuş, burnumun ucu sızlamaya başlamıştı. “Biraz saçma oldu galiba, değil mi? Ama aklıma bu geldi, kusura bakmayın. Kurşun Asker, en sevdiğim…” dedim, anket-çi çocuğu taklit eder bir sesle. Üçüncü soruyu duymak istemediğimden hızla yürümeye devam ettim.

Çocuk arkamdan seslendi: “Üç: peki, ne işle meşgulsünüz?”

Arkam dönük halde yürürken ve gözümden süzülen bir damla yaşla bağırdım:

“Beklemekle!”