Rızasız bahçenin gülü derilmez

Neşat Ertaş’ın Gönül Dağı türküsünden bir dize:

“Rızasız bahçenin gülü derilmez”

İçinde öyle çok cümleyi barındırır ki; istediğiniz her yere bağlayabilirsiniz.

Türkünün kendisi zaten efsane olduğu için ayrıca anlatmaya ihtiyaç duymuyorum.

Bana bu dizeyi hatırlatan ise iki şey oldu bugün.

Birincisi “Kürkte ÖTV sıfırlandı” haberi. Diğeri otobüste kulak misafiri olduğum (mecburen) arıcılığa çok meraklı eşini anlata anlata bitiremeyişi.

Birincisini özet geçeyim:

“Ham kürkler (baş, kuyruk, pençe ve kürkçülüğe elverişli diğer parçalar dahil) ile dabaklanmış veya aprelenmiş kürklerde (baş, kuyruk, pençeler ve diğer parçalar dahil) daha önce yüzde 20 olarak uygulanan ÖTV oranı sıfıra indirildi.”

Konuyla ilgili karar kısaca böyle.

Peki, soralım mı biraz, kürk sahibinin rızasını aldınız mı?

Birinin derisini yüzmek; canını alıp, etini tabağınıza koymak için kimden aldınız izni?

Acıyı, en az sizin kadar hissedebilen bir hayvanın gırtlağını keserken size rızası olduğuna dair kim garanti veriyor?

Kürk ve deriler üstünü kapladıkları vücuda aittir, size değil. Bir başkasına ait bir şeyi izinsiz alıp kullanırken kendinizi suçlu hissetmemenizin nedeni yalnızca ahlaki ve felsefi bir sorunla karşılaştığınızda başınızı öte tarafa çevirme alışkanlığınız mı, toplum ve kültürünüz tarafından bu yaptığınızın “normal” karşılanıyor olması mı?

Mesela Hitler dönemi Almanyasında, idam edilen bazı Yahudilerin derileri dekorasyon malzemesi yapılmak amacıyla yüzülür. Bunlar, Buchenwald Kampı komutanının karısı Ilse Koch için istiflenmiştir. Sizi bu kadın ve benzerlerinden ayıran nedir?

Siz nasıl boğazınızdan rızasız lokma geçerken kendinizi bu kadar rahat hissediyorsunuz?

Gelelim bu dizeyi bütün gün kulağımda çınlatan ikinci nedendeki ablamıza?

Güzel ablam, eşiniz yalnız ve yalnız kendileri için ürettikleri balı onların rızası olmadan alıp bir de satmak suretiyle para kazanırken sizin aklınızın bir yerinde bir soru baloncuğu oluşmuyor mu: “Rızasız bahçenin gülü derilir mi?” diye…

Oluşmuyor demek ki, rızasız lokma yemeğe itirazınız da olmuyor.

Eh, ne diyeyim. Belki bu yazıyı okuyan bir kişinin aklında bir soru işareti oluşturmayı başarabiliriz.

Kim bilir belki yarın, belki yarından da yakın…