KÜP KÖŞE

Bu bir tariftir. Ne tarifi olduğu hayal gücü ile bakidir…

Tarih 19 Nisan 1923. Türkiye Şeker Fabrikaları kuruldu. Üretim anlamında çarkların döndüğü, dönmeyenlerin yerine yenisinin konduğu yıllar. Dışarıdan şeker yerine, içeriden şekere geçtik. Cumhuriyet’in babasına selam olsun, şeker hammaddedir.

Eskiden küp şekerin üretimi sırasında üretimi kolaylaştırmak adına şekerin içerisine yardımcı maddeler konulurdu. Bu maddeler suyla karıştığı vakit, zeminde yağ tabakası oluştururdu. Nihayetinde üretimde sorun giderildi, tüketime sıçradı. Tüketim iki ana bölüme ayrıldı.

Malların ve bireylerin tüketimi. Birey tüketim evresinde şeker gibidir. Tanecikler halinde preslenir. Belli normlarla ve baskı ile küp halini alır. Küpün köşeleri vardır. Siyasilerin kırmızı çizgileri misali. Dışarıdan bakıldığında köşelerine müdahale edilmez. Ortasından ısırırsın, kırılır. Kırılan şekerin köşelerinde artış yaşanır. En kötüsü nedir bilir misin? Şeker ortadan ikiye ayrılır. Sol ve Sağ. Şeker gibi çocuksun derler, keşkül kıvamına geliverirsin, sıvıyı gördüğün anda erirsin. Yağ tabakası olmanın temel kuralı böyledir. İnce belli bardak içerisinde, bardağın başı ile belini karıştırırsan şeker olursun…

Ataların ne yazık ki bu konu ile ilgili bir lafı yoktur. Ben de var. “Her devrin şekeri değil, her devirde şeker ol.”

Çekilir ince ayaklı, çıt kırıldım tabure. Büzüştür tabakayı otur yerine. Söyle oradan sekiz köşe kasketli, bıyıkları sararmış Anadolu kokan amcama bir çay. Kaç şekerli der amcam, yavaşça sokulur yanına. O anda durur düşünürsün. Acaba şekersiz çay içme faaliyetimi bugün uygulasam mı diye. Yok, neme lazım, tansiyonun düşer azizim. Aldın iki şekeri, koydun çayına, yukarıdan bıraktın sıçradı pantolona. Karıştırdın defalarca. Eridi mi yoksa sen mi erittin şekeri. Kendisi mi yoksa senin ona verdiğin kişilik mi daha önemli?

Kendisi her devrin şekeri ise konu şekerden çıkar aga. Her devirde şekerse her derde deva olur…

Tam bu noktada sahi senin çay kaç şekerli?

Tunahan Ünsal