Nöbetçi Eczaneler
x- Abi kendi işimizi niye kurmuyoruz biz?
y- Harbiden ha! Sağda solda rezil olacağımıza kendi işimizi kuralım…
x- Batarsak da kendi işimizde batalım!
z- Valla doğru be.
x yavaş yavaş ayağa kalkıp suyu kaynayan çaydanlığa doğru yürümüş.
x- Yani gençliğimizi, dinamizmimizi değerlendirmeliyiz.
y- Yani yani.
x- Çay?
y- Olur kanka.
z- Ben de içerim valla.
3 arkadaş çaylarını yudumlamaya başlamışlar. Bir süre sessiz sessiz oturmuşlar.
x- Güzel bir araba çekeriz altımıza.
y- Off harbiden haa! Arabaya ben karar vereyim! Uzmanlık alanımdır.
z- Herhalde oğlum. Araba işi sende. Yalnız ev alacak kadar paramız olursa evin seçimi falan da bende olsun. O işlerde iyiyimdir.
Sessizlik bir süre daha devam etmiş. Ara ara höpürdetilen çay dışında bir ses yokmuş odada.
y- Tamam da biz ne iş yapacağız?
Birden herkes farkında varmış gerçeğin. Aslında bu 3 arkadaşın birlikte yapabileceği bir iş bile yokmuş. Hepsi aynı anda farketmiş bu gerçeği. Hepsi aynı anda hissetmiş gerçeğin acı tarafını. Kimse cesaret edememiş ama söylenmeye.
z – Onu bir şekilde ayarlarız.
x- Yani ya. Halledilir bir şekilde.
y- Arabanın üstü açıl olsun.
z- Kesinlikle.
x- Üstü kapalı arabı mı olur zaten
…
Hayallere, güzel hayallere, onları bir arada tutan hayallere tekrar dalmış 3 arkadaş. Onları birbirleri ile özgürleştiren bir ilişki inşa etmişlerdi yıllar yılı. Birazcık rutin ve tembel bile olsa hayatları bir şekilde özgürce yaşıyorlardı.
