Nöbetçi Eczaneler
Yıl, 1986. Turgut Özal, baÅŸbakanlığının en debdebeli, en güçlü dönemini yaÅŸmaktadır. BaÅŸbakan Özal, Malatya’da bir miting düzenler. ANAP’ın bütün önde gelen isimlerinin katıldığı bu miting, Özal’ın gövde gösterisine dönüşecektir. Planlar ona göre yapılmıştır.
Partinin miting otobüsü, Malatya meydanına gelir. Turgut Özal otobüsün üzerine çıkıp konuÅŸacaktır. Protokol gereÄŸi kendisini karşılayan Malatya Valisi Naim CömertoÄŸlu’na direktif verir: “Gel sen de çık otobüsün üzerine… Valinin ‘Efendim ben devletin valisiyim, orada bulunmam uygun kaçmaz’ demesi hiçbir iÅŸe yaramaz ve BaÅŸbakanla birlikte otobüsün üzerine çıkmak zorunda kalır. Miting meydanı kalabalık… Otobüsün üzeri daha da kalabalık! Meydandakiler, boyu kısa olan Özal’ı aÅŸağıdan bakınca göremez. Meydandan otobüse doÄŸru ‘Çök, çök, çök’ sesleri duyulmaya baÅŸlar. Otobüsün Ãœzerindekiler çökecek ki, meydandaki partililer BaÅŸbakanlarını iyice görebilsin! Özal yanında duran Bakanlardan dayısının oÄŸlu Hüsnü DoÄŸan’a ‘Sen çömel bakalım Hüsnü’ der. Mikrofon açık ve Özal’ın elindedir. Özal’ın söylediÄŸi bu sözleri herkes duymaktadır. Bakan Hüsnü DoÄŸan yere çömelir. Birkaç kiÅŸi daha böylece çöküp çömelir.
SIRA VALÄ°DE!
Özal bu kez yanında duran Vali Naim CömertoÄŸlu’na döner: Elindeki mikrofondan kendisine özgü umursamazlıkla söylediÄŸi sözleri “Vali Bey. Sen de çök. Çömel ÅŸuraya.” Sözleri miting alanını dolduran on binlerce insan tarafından duyulur. Ancak, Vali Beyden gelen ve Malatya meydanına mikrofondan yankılanan ses aynen şöyledir: “Sayın BaÅŸbakanım, ben devletin valisiyim. Vali çökmez, vali çömelmez. Vali çökerse devlet çökmüş olur. Ä°zin verirseniz ben aÅŸağıya ineyim…” Valinin bu sözlerini duyan meydandaki kalabalıktan inanılmaz bir alkış kopar. Alkış, kudretli BaÅŸbakan Özal’ın olurunu beklemeyen Vali Naim CömertoÄŸlu’nun, seçim otobüsünden aÅŸağıya inmesine kadar devam eder. Ä°ÅŸte politikaya bulaÅŸmamış Devlet adamlığı örneÄŸi… Allah onlardan razı olsun.
RAMAZAN FIKRALARI
Åžarap yapmak yasaklanmış. Yapılan kontrollerde, ÅŸarap yapan yakalandığında kellesi vuruluyormuÅŸ. BaÄŸ bozumu vakti geldiÄŸinde, BektaÅŸi, üzümlerin suyunu küplere doldurmuÅŸ. Durumdan haberdar olan hükümdar, BektaÅŸi’nin küplerinin başına geldiÄŸinde, hiddetle sormuÅŸ: -Ãœzüm suyu küplere ne için dolduruldu? BektaÅŸi, yakalanmışlığının telaşı ile cevap verir: -Dolduruyorum ki, orada sirke olsun. Hükümdar, biraz yumuÅŸayarak yeniden sormuÅŸ: -Sirke dersin ama ya ÅŸarap olursa! Hükümdarın yumuÅŸadığını gören BektaÅŸi: -Orasını Allah bilir, demiÅŸ.**** BektaÅŸi Baba Ä°stanbul’da gezinirken, padiÅŸahın sarayı olduÄŸunu zannettiÄŸi görkemli bir binanın yakınından geçiyormuÅŸ. Binanın önünde ÅŸatafatlı bir fayton durduÄŸunu görmüş. Binadan sırmalı elbiseleri olan adam çıkınca, muhafızlar selama durmuÅŸ. Adam faytona binerken, BektaÅŸi meraklanmış ve muhafızlardan birinin yanına sokularak sormuÅŸ. -Faytona binen padiÅŸah mıdır? -Hayır  padiÅŸahın bir kuludur. Cevabını almış. BektaÅŸi, tepeden tırnaÄŸa önce faytondaki adama bakmış. Sonrada kendi haline baktıktan sonra, ellerine açarak: -Tanrım, bir padiÅŸahın kuluna bak! Sonra, bir de senin kuluna bak! diye söylenmiÅŸ. SaÄŸlıcakla kalınız.
