Ağır ağır rafların arasından ilerledik. Yaklaştığımız bölgelerde otomatik ışık yanıyordu. Loş ışığın bıraktığı etkiden epeyce etkilenmiştim. Nihayetinde araç bir rafın

-Günaydın. Nasıl hissediyorsun? -Daha iyiyim. Rüyamda yine onu gördüm. -Kimi? -Kurt. Hücremde görüp bayıldığımı. -Hahahaha.  Alaycı bir kahkaha attı. Hoşuma

Şehrin en işlek caddesinde bütün gün dolaşsanız bile, belki denk gelebilirsiniz onlara. Kalabalık bir sokakta omzunuza çarpmazlar. Otobüs kuyruğunda “kim

-Ayağa kalk! Ellerini göster! Kapıdan içeri süzülen ışığın göz kapaklarıma çarptığını hissettim. Başım ağrıyordu. Yavaş yavaş gözlerimi açtım. -Ellerini göster!

Buradaki 8. ayım. 8. ayın sonunda günleri saymayı bıraktım. Müebbet bir sürgüne mahkum edilmişseniz günler önemsizleşir. Günler önemsizleşmeye başladığında; önce

Her biriyle teker teker tanıştım o gece. Kartal, Kuzgun, Ayı, Baykuş, Kunduz, Kedi… O günden sonra hiç bir sohbeti kaçırmadım.

Okkalı bir küfür savurduğumu hatırlıyorum. Bu o kadın. Başıma belayı açan kadın duvara yaslanmış sırıtarak bana bakıyordu. Üzerine doğru yürüdüm.

 Her ekip için ayrı bir bölüm var. Bu bölümlerde 2 şer kişilik küçük odacıklar bulunuyor. Çalışma saati dışında normal bir

Bu tip aksiyon filmlerinde -normal şartlar altında- polislere adres soran karakter biraz gerilim yaşadıktan sonra yoluna devam eder. Bende öyle

Gökyüzünün altında güvensiz hissetmek ne demek artık anlıyordum. Böyle dönemlerde hayat size oldukça kötü davranır. Dedemin ölüm haberini takip eden

Başımın ağrıdığını hissettim. Vücudum taş kesilmişti sanki. Ağır ağır gözlerimi açtım. -Günaydın. -Lanet olsun!! Ne oluyor lan? Neden bağladın beni?

…sanıyorum adımlamadığımız tek bir sokak kalmamıştı İstanbul’da. Doyasıya gezdik bütün gün. Akşam üzeri Nazende’yi eve bıraktıktan sonra, Meral’e bir şeyler

Herkes birçok konuda yanılabilir. Yanılma meselesine “insanın doğasıdır” diyemeyiz belki, fakat gerçeğidir demek çok yanlış olmaz sanıyorum. Yanılıyoruz. Bu bizim

Kahvaltıyı hep beraber hazırladık. Herkes öyle yada böyle işin ucundan tuttu. Nazende tabakları mutfaktaki masaya götürdü. Refet Bey bizim için

Refet Bey’in anlattığı hikayeden etkilenmiştim doğrusu. Tonlamaları ve kelimeleri seçişinde insanı derinden yakalayan bir duygusallık olduğunu hissediyordum. Bahsettiğim duygusallık; aciz

Kapitalizm (sistem) için dünya panayır alanıdır. Gösterişin, öne çıkmanın ve rekabetin matah bulunduğu bu alan; antikapitalist doğaya sahip düşünceler ve

Yaşamın -şaşırtıcı bir şekilde- cömertlik sergileyebildiği çok az mesele vardır. Bu çok az mesele arasından; öne sıyrılmayı kolayca başarabilmiş bir

Bazı anlar vardır hayatta. Nadiren oluşurlar. Nadiren parçası oluruz bu anların… O nadir anlar; gerçek bencillerin, gerçek korkakların ve gerçek

Peşin peşin söylemek istiyorum ki; aşkın ilahiliğini, aşkın yüceliğini bir kenara atıp yerine aklı koymak gibi bir niyetim yok! Aşk

…Bardağın kalan yarısını bir çırpıda içtim. Hem kendime hem Refet Beye bir kadeh daha içki koydum. Hala konuşmaya girmemişti. “Sizi

– İyi ama nereden emeklisiniz? – Müsteşar yardımcısıydım. İçişleri Bakanlığı. Eski mesleği Refet Beyin duruşuna oldukça uyumluydu. Müsteşar yardımcısı Refet

Temmuz ayı. 1988. Bütün gün danalar gibi yattım. Bunaltıcı sıcakla beraber tembelleştiğimi hissediyorum. Sokak durgun, insanlar isteksiz. Öğünlerim meyve ağırlıklı

Nisan ayı. 1988 Güneşin bir baba şefkati ile içimi ısıttığı o güzel aylardaydık. Güzel bir pazar gününe uyanmıştım. Beyoğlu, İstiklal,

Kasım ayı. 1990. Refet Bey dün sabah vefat etti. Seve seve kabul edeceğim bir de miras bıraktı ardından. Bu mirasın