Nöbetçi Eczaneler
Okulda, sokakta, camide, tiyatroda, mecliste, tarlada, pazarda, fabrikada… her yerdeler yahu! Terzisi, çiftçisi, gazetecisi, kimyageri, öğretmeni, mimarı, reklamcısı… hatta uçak kullananı bile var. Bu ne yahu! Sağa baktın uzun etekli veya minili/şortlu, sola baktın pantolon giymişler, beri yanda güzelce mantosunu giyip, örtünmüşü…
Tamam da ne işleri var erkeklerin içinde kar-de-şim? Fe-süphanallaaaah! Gördükçe gözümü kapatıp, başımı çeviriyorum. Hayır, geçen gün gözümü kapattım kapatmasına ama hemen açamadım. Otobüs tabelasını görememişim. Gümmm! (Tabi Allah’ın sopası yok!)
Kulağım yarıldı. Hadi dikiş atacağız dediler. Vardık baktık, doktor da ‘bağyan’. Değmesin bana dedim, ben ki çarşaf/battaniye kıvrımından huylanan adamım, erkek diksin kulağımı dedim, yokmuş, mecburen doktor ‘bağyan’ dikti. İçimden dışımdan, okudum da okudum…
İronisi bile çekilmiyor. Yanlış manlış anlaşılır neme lazım…
Böyle düşünenler son günlerde iyice azıttılar biliyorsunuz.
Yakınlarda TBMM’de üst üste skandallar yaşandı. Önce Atatürk tişörtünü siyasi simge saydılar. Meclisin kurucusunun fotosunu meclise almıyorlar. Sadece onu değil, ‘Ne Mutlu Türküm Diyene!” yazıyorsa mesela bir yerinizde… Yasak! (“Mustafa Kemal’in Askerleri” ohooo bir dönemin komünistleriyle aynı muameleyi görüyorsunuz.)
Son skandal TBMM’de 18 Mart Zaferi kutlamalarındaki sahne gösterisinde oldu. Gösteriye katılan kadın oyuncular, merdivenlerde (bir nevi haremlik-selamlık gibi) oturtuldu, gözden uzak tutuldu… Sanatçıların aktardığına göre oyuna bir saat kala müdahale edilmiş; süresi kısaltılmış, koreografi değiştirilmiş ve kadın sanatçıların yanı sıra Atatürk fotoğraflarının da sahnede yer alması engellenmişti. Önce yalanlandı, sonra kadın erkek bir arada, provada çekilen video görüntüleri çıktı. Anlaşıldı ki, TBMM’nin sahibi (kendini öyle sanıyor) İsmail Kahraman öyle istemiş. Kahraman, ‘vukuatlı’ bir şahıs aslında. Geçmiş dönemde sorunlu rollere çıkmış siyasal hayatımızda
Kısaca özetleyeyim, belki bilmeyen vardır. 1969 yılında Amerikan 6. Filosu İstanbul’a gelir. Üniversite öğrencileri, emperyalizme karşı ‘Bağımsız Türkiye’ sloganlarıyla protesto eylemleri yapar. Valilikten izin alınarak bir de miting düzenlenir. Mitinge Komünizmle Mücadele Derneği (CIA uşağı F.Gülen kurucularındandır, biliniz) ve Milli Türk Talebe Birliği (onun da başkanı İsmail Kahraman’dır) olayları kışkırtır. Bu iki gruba mensup kişiler, taşlı, sopalı ve bıçaklı saldırı düzenler.
Sloganları “Müslüman Türkiye” ve “Bu vatan kızıllara mezar olacak”tır. Öyle de olur. Kanlı Pazar adı verilen günde 2 öğrenci bıçaklanarak öldürülür. Hatırlatayım, yakın zamanda “Laiklik yeni anayasada olmamalıdır” diyerek derdini açıklayan da bu şahıs…
İsmail Kahraman tahmin edemedi belki ama TBMM’deki bu ayıbından sonra Türkiye’deki kadınlar, ilk kadın tiyatro sanatçısı Afife Jale’yi bayrak yapıp sahnelere koştu. Sloganları gelecek günlerin habercisi gibi: KADINLAR SAHNEDE! Kenter Tiyatrosu’nda 100 kadın 100 replikle Varız ve Var olmaya devam edeceğiz! Dedi. Bütün Anadolu haykırdı: Kadınlar Sahnede!
İ. Kahraman, bu ve benzer davranışlarıyla kendi mahallesindekileri de utandırıyor. Karar’dan Elif Çakır yazmış, ’piyangodan çıkmadı’ diyor İ. Kahraman için… Gaflarını sayıyor, döküyor. “Bir kadın siyasetçi olan Meral Akşener ile ilgili olarak çıktı ‘Meral Kılıçdaroğlu’ gibi yakışıksız laflar etti, yazmadım.” Diyor, bildiğimiz biri işte diyor…
Sonra 1996 yılına dönüyor. Kahraman, dönemin Kültür Bakanı. Taksim’e cami yapılacağını, bir ayıbın giderileceğini söylüyor. Türkiye’nin en önemli sanat tarihçisi olan ve o sırada Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurul Başkanı olan Prof. Semavi Eyice, cami yapılacaksa mimarisinin tarihi dokuya uygun olması gerektiğini ifade ediyor. Bunun üzerine Bakan İ Kahraman, Eyice’yi görevden alıyor. Yetmiyor kameraların karşısına geçiyor: “Alnı secde-i rahmana değmemiş, Hristiyanların piyonu olan birisi. Ben de onu kolundan tuttum, kapının önüne koydum.” İşte o gündür bu gündür İsmail Kahraman’dan utanıyor Karar Gazetesi yazarı Elif Çakır…
Kadınlar Camilerde!
İstanbul’da kadınların başka bir mücadelesi devam ediyor. Bir kaç hafta önce ‘dayanışma namazı’ ile gündeme geldi ama “Kadınlar Camilerde” kampanyası 6 aydır sürüyormuş. (Haber: BBC-Türkçe, Aylin Yazan)
Camileri sürekli kullanan bir grup kadın tarafından başlatılıyor. Kadınlar sosyal medya üzerinden örgütlenerek kendilerine uygulanan ‘eşitsiz’ buldukları sorunları paylaşıyor. Başta gelen rahatsızlıkları: “Camilerde kadınlara özel abdesthanelerin yetersiz olması, kadınlara ayrılan namaz kılma bölümlerinin bakımsızlığı ve fiziki koşulları, ayrı bir yerde namaz kılmak zorunda bırakıldıkları için cemaat hissini ve cami atmosferini yaşayamamak ve Cuma namazlarında özellikle küçük camilerde kadınlara yer ayrılmaması.”
Üniversite öğrencisi Eslem: “…Yani kadının yeri sadece camide değil yani genel olarak bir sıkıntı var. Fakat camide bu çok yavaş gelişen bir süreç. Tamam biz şimdi beraber çalışabiliyoruz, beraber okuyabiliyoruz fakat camiye geldiğimizde direkt arka safta kalıyoruz” diyor.
Hayat bir sahneyse eğer…
Artık zor indirirsiniz kadınları sahneden.
