Asgari ücrete gelen zam, mazota ve vergilere gelen zamların yanında nasıl şaka gibi kalıyor değil mi? Esnaflar ayakta kalmaya çalışıyor, vatandaşlar çarşı pazarı çantasız poşetsiz geziyor. Başını sokacak yerin, ödediğin faturaların varsa karnını doyurmaktan fazlası zaruri geliyor. Çay kahveden değil, giyecekten, alacaktan, verecekten tasarruf ediyoruz. İki kilo alınan domatesi bir kilo alıyor, dışardan yemek yerine her gün salçalı makarna tüketiyoruz. Öğrenci hayatı dediğimiz mecburi yaşam tarzı, artık vatandaşın normali oldu.

Yaygın çalışma saatleri süresince çalışan bir kişi hem eve gidince ne yemek yapacağını düşünüyor hem de iş saatlerinde ne yiyeceğini düşünüyor. Her gün bir dürüm yese maaşın büyük bir bölümü gidiyor zaten. Modern kölelik kavramı kendini hiç bu kadar çok kişiye, bu kadar ağırlığınca hissettirmemişti.

Sağlıklı beslenmek, spor yapmak, sağlıklı kişisel bakım ürünleri kullanmak, sağlıklı bir psikolojiye sahip olmak artık sınıfsal bir problem. Bireylerin kilo problemi yoksa, spora gidebiliyorsa, sağlığına dikkat edebiliyorsa bu gelirinin iyi olduğunu gösteriyor. Eğer kişi kilo problemi yaşıyorsa, spor yapmaya vakti de mecali de parası da yoksa, sağlıklı ürünlere ulaşamıyorsa bu maddi gelirinin kötü olduğunu gösteriyor. Bu yüzde yüz bir genelleme olmamakla birlikte, çoğunluğu oluşturuyor aslında. Bunun psikolojimizde de çok geçerli olduğunu belirtmem gerek. Çünkü eğer psikolojiniz iyi durumda değilse ve tedavi görecek paranız yoksa ruhsal sağlığınızda sınıfsal makasın genişliğinden payını almış oluyor.