Asgari ücretli bir bireyin Çanakkale koşullarında tek başına yaşaması mümkün değil. Özellikle bir yeni mezunun asgari ücretle bir işe girdikten sonra gelirine güvenmesi hiç mümkün değil. Maaşı kirasını karşılamayacak, büyük bir kısmını kiraya ayırdıktan sonra kalanlarla faturalarını yetiştiremeyecek, tüm bunları yapabilmiş olsa dahi oturup bir kahve içmek ve geri kalan ihtiyaçlarını karşılamak hayal kurmaktan ileri gitmeyecek.

Evini paylaşmak, öğrenci gibi ev arkadaşıyla ya da ev arkadaşlarıyla yaşamak zorunda. Eğer evlenme niyeti varsa, düğün masrafını tek seferde verilecek kira, emlak ve depozito parasına saymak en doğrusu olacaktır.

Kendi ayaklarının üzerinde durmak isteyenlere müjde! Artık başka şansınız yok.

Kör topal duracaklar o ayakların üzerinde.

Ayaklar, zamların yüküne ne kadar direnebilirse üzerinde o kadar duracaklar.

Ev almak başımızı sokacak yer güvencesi vermesin. Araba almak yatırım değil, sırf zarar. Kenara köşeye dolar, altın atmak istiyorlarsa gücüm yetmiyor demesinler. Aç kalsınlar, ama atsınlar. Malum, döviz karşısında TL’nin değer kaybının süreceği uyarıları devam ediyor. TL’de para tutmayın deniyor. Üç kuruş TL’ye muhtaç olanların ne yazık ki buna da gücü yok, zaten aç.

Maslov’un ihtiyaçlar hiyerarşisidir, her yeni mezunun aklının köşesine kazınmıştır. Her mezun, işe başlar başlamaz dünyanın kaç bucak olduğunu, bunu Türkiye’de keşfetmenin ne demek olduğunu anlayınca piramidin neresinde tıkanıp kaldığını da anlar. Daha hiç ilerleme katetememiştir.

Bu yüzden bu kadar yozlaşma, bu kadar mutsuzluk, bu kadar sinir stres. Asgari ücretlinin omzundaki yük arttıkça; huzurundan, mutluluğundan değil yalnızca, kendin parçalar bırakıyor hafiflemek için.