Kurban Bayramı tatilinde kimimiz ailesini ziyaret ederken kimimiz tatil için kıyı şehirlere seyahat düzenledi. Ben dört günlük tatilimin iki gününü Ankara’da geçirdim. 24 saatimin yolda geçeceğini bildiğimden uyku saatlerimi yola denk getirerek kalan vakti sevdiklerimle vakit geçirmek için değerlendirebildim. Kalan iki günü ise evde geçirdim. Çünkü kendimi hazırlamam gerekiyordu. Ama neye?

Pandemisi, depremi, seçimi derken psikolojimiz gittikçe bozuluyor. Ancak hayat devam ediyor, bizim toparlanmamızı, hazır olmamızı beklemiyor. Hayat devam ederken de hiç öyle sessiz sakin yapmıyor bunu hani. Üzerine hep yenisini ekleyerek ilerliyor zaman. Ben de bu yüzden tatilde ihtiyaçlarımı tek tek sıraladım. Ailemi görmek istiyordum, memleketimdeki arkadaşlarımı görmek istiyordum, kendimle kalıp vakit geçirmek istiyordum, üzerimde hiçbir sorumluluk hissetmeden kaygısızca tembellik edebilmek istiyordum. Dört günü bu dört ihtiyacıma böldüm ve bugün işimin başına döndüm.

Gözlemlerim ise şöyle; ülkenin yoğun gündeminden, ülkenin bitmek bilmek tükenmeyen dertlerinin doğurduğu sorunlardan, o dertlerin sonucu sorumluluklardan uzakta dört gün. Tazelendim, dinlendim. İşimi daha iyi yapabilmek, daha verimli ve keyifli vakit geçirebilmek, daha doğrusu günlük yaşantımı daha iyi bir psikolojiyle geçirebilmek için buna ihtiyacımız vardı.

Umarım herkesin tatili böyle geçmiştir. Türkiye koşullarında yaşamaya kendi adıma kendi yöntemlerimle bir mola verdim. Ama ne yazık ki herkesin yine ekonomik kriz, toplumsal yozlaşma gibi konular nedeniyle bu tatilini de canı burnunda geçirdiğine eminim.