Bu Kurban Bayramı öncekilerden çok daha çetrefilli bir döneme denk geldi. Yetiştiriciler giderlerden dolayı zararda, yurttaşlar arasında ise bu yıl evine et sokabileceklerin sayısı çok daha az. Yıl boyu sebze yemeğine azar azar karıştırıp da yediği etten birçok kişi mahrum. Ne alıcısı ne satıcısı memnun. Herkes zararda.

Yurttaş, asgari ücrete zam istiyor. Geçinemiyorum diyor. Üreticisi, işletmecisi de ben bu kadar insana bu kadar parayı nasıl vereyim diyor. Kepenk indirmekten korkuyor. Kar marjını kısan kısana. Orta sınıf yok oldu, zenginler zenginleşti, fakirler fakirleşti diyoruz ya. Eğer ‘madem para yok, bu insanlar nasıl buralarda yiyor içiyor’ diyorsanız, cevap burada işte.

Para buralarda değil. Bizim aramızda dolaşmıyor. Olmayan paraları harcıyor insanlar geçinmek için. Sadece 3 günlük bayram için 30 günün karşılığı maaş zaten eriyip gidiyor.

Bu bayram insanlar sevdiklerini görmek için A noktasından B noktasına gidecekse 2 kere değil, 10 kere düşünüyor. Bayramda bir anne baba eli öpmenin bedelinin maliyeti asgari ücreti büyük ölçüde kısıyor. Emeğin karşılığı nerede? Üretenin ürettiğinin karşılığı nerede? Kar kimin cebinde?

Bu bayramda evine et sokabilenin, lokması kursağında kalacak. Evine et girmeyenin hakkı da zenginliğine zenginlik katanların cebinde kurtlanmayacak ne yazık ki. Zengine her gün bayram. Bayram gibi bayram.