Her geçen gün Üniversite mezun sayısı hızla artıyor. Her sene bazı beton yapıların içi doldurularak Üniversite’ler kurulmaya ve açılmaya devam ediyor. Türkiye’de 2022 yılı itibarıyla 205 üniversite var. Bunlardan 129’u devlet üniversitesi, 76’sı vakıf üniversitesidir. Şehir merkezine uzak hukuk fakülteleri, televizyon kanalı dahi olmayan kentlerde İletişim Fakülteleri, hala yer almaya devam ediyor.

Bence bu olaya şu açıdan bakmak gerekir. Üniversite sayısı arttıkça, üniversite okuyor statüsünde görünen kişiler, işsizlik oranlarına yansımıyor. Bu elinde olan belirli bir miktar para ile üretim dışında yatırımlar yaparak, önünde ki 10 seneyi kurtarmak gibi bir örnek diyebiliriz.

Bu yıllarda mezun olmanın dışında, şehir dışında üniversite okuyabilmek hem maddi hem manevi açıdan aileleri ve öğrencileri zorluyor. Konut fiyatlarının sürekli olarak artması, yurt fiyatlarına gelen zamlar ile beraber, özellikle işçi sınıfının çocukları problem yaşıyor. Ailelerin gönderdiği para okumaya, sosyalleşmeye değil yaşamaya dahi yetmiyor.

Öğrencilerin sohbetlerine dikkat edin bilim adına veya gelecek adına yaptıkları bir konuşmaya şahit olamazsınız. Gelecek kaygısı yarını düşünmekten, bugüne odaklanamayan çocuklar, bu ülkenin yarınlarını belirleyemez.

Yarın iktidar değişikliği olursa, bugünün muhaliflerinin bu sorunları çözebileceğine dair açıkçası gençlerin çok umudu yok. Fabrikalarda tüm haklarından yoksun çalışan işçiler, patronları zengin etmeye devam ettikçe, o haklarından yoksun olan anne babalar, çocuklarına yeteri kadar destek olamayacağı için bu sorun bu şekilde düzelmez.

Üniversite okuyan gençlere ya boş ver artık okumanın bir önemi kalmadı demeyin. Rant için kurulan Üniversiteler aslında bir ülkenin aydınlanmasına da sebep oldu.

Gelecek dönemde kimler ne kazanacak? İnanın merak etmiyoruz. Çocuklar geçim kaygısını düşünmeden yaşarsa, emekçi çocukları işe gitmeden okuluna gidebilirse elbette aydınlık yakındır.
Bizler bu aralar hep devlet babayla karşılaşıyoruz. Devlet anayı özledik.

Cihan Peker