Anlayan beri gelsin!

Salgından dolayı yasaklar var. Denize girmek, deniz kıyısında gezmek, oturmak yasak.  Zaten her yer bantlarla çevrilmiş. Güzel. Hoş. Sayın büyüklerimizin bir bildikleri vardır elbette. Bize de uymak düşüyor. Anlayamadığımız bir konu var. Sosyete takımı ise fink atıyor. Yatlarda katlarda denize giriyor. Eğleniyor. Gazeteler, Televizyonlar, bir, bir bunların eğlencelerini tatillerini gösteriyor. Türklere tatil başladı da? Yoksa, bizim mi haberimiz yok? Demek ki, bu virüs denilen meret, deniz kıyısında bulunuyor. Denize açılığınızda, yatta katta olmuyor. Zira yüzme bilmiyor! O yüzden korkuyor. Girmek yasak. Amma ve lakin Denize açıldığınızda, teknede, yat da serbest. Bir futbol hocası, maçlar bitince, daha yasaklar devam ederken, ”Bodruma gidiyorum” diyor. O sırada seyahat yasağı var. Nasıl gidiyorsun yahu? Ne hakla? Hangi izinle? Sizin dokunulmazlığınız mı var? Yaptıklarını bir de, sosyal medyada yayınlıyorlar. Ailece eğeleniyorlar. Eğlensinler. Güzel de, Çanakkale de denize ayak sokmak yasak. Olsun. Biz yine kurallara uyalım. Çanakkale gibi, kutsal topraklarda yaşayanlara da, kurallara uymak düşer. Şunun şurasında ne kaldı ki?Y atcez kalkcez. Hop. Yasak bitmiş.,. Doğru denize.

Gel de gülme!

İki avcı, av üzerine sohbet ediyormuş. Birinci avcı başlamış anlatmaya:
– Bir yaz günü ava çıkmıştım. Biraz dolaştım, bir şey bulamadım. Ben de yorulduğum için, bir ağacın gölgesinde oturdum. Tam o sırada beş yüz metre uzaktaki pınara on iki keklik kondu. Tüfeğimde de biraz barutla on iki adet saçma vardı. Nişan aldım, “Ya Allah ya bismillah!” dedim ve ateş ettim; on bir keklik yere düştü.
Arkadaşı merak etmiş: – On ikinci kekliğe ne oldu?
– Ha o mu? On ikinci saçma hâlâ onu takip ediyor!
Bu palavraya çok kızan arkadaşı demiş ki:
– Ben de uçan deveyi vurdum!
Öbür avcı gülmüş:
– Yuh be! Bu kadar da palavra olur mu? Sağlıcakla kalınız.