Bir iş bana da çıkabilir

Gençler işsizlikten yaşama sevincini yitirdi. Yüksek eğitime umudunu bağlayan gençler,  öğrenimini bitiren meslektaşlarının işsizlikle boğuşmasını veya meslekleri dışında yaptıkları işleri görerek morallerini bozuyorlar. İşveren kesimi ise ürettiklerini değerinden satamıyor,  aynı ürünü satan ithalatçılarla ülke içinde pazarlama savaşları veriyorlar. İstihdam en son uğraştıkları dertleri. Çünkü her gün kapılarında iş arayan birbirinden seçkin gençler var. Hal böyle olunca gençler çevrelerinde veya haberlerde okudukları yanlış örneklerin yolundan gidiyorlar. Bir siyasi partinin peşinden koşmak! Sonunda bir belediyede belki iş olur, olmazsa ilçe başkanının gözüne girer partiyle ilişkileri olan işadamından iş kapılabilir umudu. Yani piyango misali belki bana da  iş çıkabilir umudu ile fanatik siyaset gönüllüsü oluyorlar. Tabii daha ileri götürüp bu tür siyasi ilişkilerden iş adamı olanlar da var.  Bazı iş adamları şöhret olmayı kaldıramayan artistler gibi kişilik değiştiriyor, sosyal medyada pudra şekeri ile boy  gösteriyor.

Ülkede mesleki liyakat ayaklar altına alınırsa gençlerde kısa yoldan sistemden en fazlasını alma yoluna gidiyor. Tamam da bu işin sonu nereye varacak? Zaten kurulu düzen yeterince verimli değil. Ürettiğimiz ülke içinde kalıyor. Dışarıya ürettiğimiz teknolojiyi satamadığımız için, tonlarca pahada küçük, yükte ağır ihraç ürünleri bizi olduğumuz yerde saydırıyor. Ülkenin hangi meslek grubuna gelecekte ihtiyacın yüksek olacağı araştırılmalı. Bazı mesleklerde yetişmiş insan gücü yeterliyse, gençler umutsuz bir yola çıkmadan, bu bölümlere daha az öğrenci alınmalı. Yoksa üniversite veya meslek liseleri kreş değil. Gençleri ortalıkta gezmemeleri için  bir okulda meşgul olsun, kontrol altında olsunlar diye her şehre yeterli öğretim kadrosu olmadan üniversite açılmaz. Öyle üniversiteler  var ki yetkili senatoyu oluşturacak kadar Profesör kadrosunda yok. Tüm dekanlıklara vekaleten aynı kişi bakınca şark kurnazlığıyla şartlar sağlanmış oluyor ama öğrenciler mumla Profesör arıyor.

Eğitim her vatandaşın hakkı. Şartlarını yerine getirebilen her öğrenci mesleğinin üst düzey formasyonunu almak için üniversiteye gidebilmeli. İhtiyaç fazlası okul yaparak öğrencilerin tümüne meslek sahibi yapma umudu verilirse, sonunda da ülkemiz sanayisinde  iş yoksa, ne yazık ki gençler siyasi yolları zorlama yöntemi ile iş peşinde koşacaklardır.