Nöbetçi Eczaneler
“İlerleyelim arkadaşlar lütfen!”
Önümdeki ufak kalabalıkla beraber ileriye doğru hareketlendim.
Amca: Ya bu millete yazık ya! Bu kadar sırada duruyorlar yazık ya! Bu virüs mirüs hikaye ya! Ne günlere kaldık ya!
Amca yüzüme bakarak konuştuğu için dinlemek, dinledikten sonra da onaylamak zorunda kaldım.
Amca: Bak ben 72 yaşındayım! Emekli maaşımı almaya geldim, sıra bekliyorum burda. Benim belim sakat.
Haklısın amca bakışlarımla kafamı salladım.
Amca: Sen niye geldin?
Erdem: Ben iş başvurusu için geldim.
Amca: Ee sen ne diye sıra bekliyorsun?
Erdem: Diğer girişi kapatmışlar mecbur burdan girecekmişiz.
Birkaç saniye sonra kapı açıldı. Kalabalık yığın halinde bankadan içeri girdi.
İçeri girdikten sonra bir köşeye geçip üstümü başımı düzelttim. Saatime baktım. 10 dakika sonra görüşmem başlayacaktı.
“Herkes yere yatsın!”
Yavaşça arkamı döndüm. Eli silahlı 5 tane kar maskeli adam gördüm. Aklıma önce, bunun bir tatbikat olduğu geldi. Hatta sağa sola gülücükler atmaya başladım fakat adamlardan birisi güvenliği yere yatırıp tekmeyi basınca -ki o gerçek bir tekmeydi, buna emindim- bunun bir soygun olduğunu anladım.
Tavana bir kaç el ateş ettiler.
“Herkes yatsın! Elleri başınızın üstüne koyun!”
Dediklerini yaptık.
Banka sırasında gördüğüm hoş kıza baktım gözümün ucuyla. Beyaz tenli ve balık etliydi. Güzel bir yüz simetrisine sahipti. Endişeyle sağa sola baktığını gördüm.
Evlenir miydim acaba böyle bir kadınla? Neden olmasın? Evlenmenin türlü avantajları var sonuç olarak. İş yükünüz hafifliyor, harcamalarınız düzene giriyor, can sıkıntısıyla her gece baş etmek zorunda kalmıyorsunuz.
Ensemde bir el hissettim.
“Kalk lan”
Beni kaldıran adam elime bir çuval tutuşturup üst kata doğru götürdü.
